en iğrenç yaşantıya sahip olan arkadaşlarımın dahi iğrendikleri sözlük yazarlarının algısıdır. hayatta hiçbir amacı olmayan mezkur yazarlar, dünyada bir hayvandan daha da hayvanca yaşamakta, düşünmektedir. dini/ahlaki ilkelerden, insani/islami/vicdani değerlerden yoksun olan bu zavallılar, ıslah olması en düşük ihtimalli yaratıklardır. ekşi ve uludağ sözlükte de bulunan böylesi yazarlar, yaşadıkları gibi öleceklerdir muhakkak. anlamadığım şey ise, bunlar kendilerine hiç mi 'ben nereye gidiyorum' diye sormuyorlar. bu nasıl bir körlük, nasıl bir gaflet, nasıl bir aşağılıktır. bunun sonunu hiç mi düşünmüyorlar? bu nasıl bir hayvaniliktir?
