hayatta hiç kimse onları anlayamaz diye düşünürler bazen. bazen kendi kabuklarına, küçük dünyalarına çekilirler. öyle daha bi mutlu olurlar. genelde çok arkadaşları dostları yoktur. kendi halinde yaşarlar. sessiz ama derinden.
vakti gelince de sessiz sedasız ve aslında pek de kıymetleri bilinmeden ayrılırlar ve göçerler bu dünyadan.
genelde kaybeden taraf olurlar. herkesi kendileri gibi görmek isterler, hayatın acımasız gerçekleriyle karşılaşınca da kendilerini toparlamaları epey zaman alır.
