2 sene önce eğitim hayatının örgün yönüne son vermiş bir kişi olarak konuya verebileceğim tek örnek, bir Atatürkçü olduğum halde 11 sene okulda her yıl görmüş olduğum Atatürk, ilke ve inkilapları dersidir.
Bitmek bilmeyen bir ısrarla bu ders öğretilmeye çalışılmaktadır. Kendi çapımda itirazlarımda olmuştur lakin faşistçe linç edilmeye kalkışılmıştır üstelik üniversite öğretğim görevlisi tarafından üstelik bu dersin hocasıdır
okutman: evet arkadaşlar varsa sistem hakkında şikayetlerinizi alalım, kimse sizi yadırgayamaz buyrun
ben: hocam olay şu ki ben sizin gördüğünüz dersin artık gerekli olmadığından bahsetmek istiyorum, biz bu dersi takriben 10 senedir zaten görüyoruz, yani biz öğrendik bunu ya yeter artık yani, üstelik biz 2. öğretim dış ticaret öğrencileriyiz, 17 de geldiğmiz okuldan eve dönüşümüz 00:00 ları buluyor, ingilizce öğrenmemiz gerekiyor haftada 2 saat ders yetmiyor. yani bize sorun okulun başında anlatmadan sınav yapın geçiyorsak öğretmeyn başka bir ders verin, zırt bırt aynı ders her sene aynı ders zaten yarısından çoğu biz ilk okuldaykende anlatıldı taa ordan ezbere biliyoruz.
okutman: tarih bizim hafızamızdır, insanın hafızasını silersen mal olur, toplumun tarihini silersen toplum mal olur, sen mal olmak istiyorsan diye devam edip ağzının burnunun yerle sürtülüp kıvılcım çıkartılması hadisesiyle süre gelen olaylar zincirirnin esası anlatılmaktadır.
insanın doğasında dayatılanı kabul etmeyen bir bölüm var mı bilmiyorum ama, ruhunda var biliyorum. zoraki ve sert bir tondan söylenen söze karşı isteksiz ve dirayetsiz kalırız hep.
bize lazım olanlardan başkasına ihtiyaç yok aslında. çocukluk dönemin de oyun haricinde yapılan her eylem bize zoraki gibi gelirdi. atıyorum kuran kursu. yaz tatillerinin çocuk tarafından istenmeyen etkinlikler indendir. ama işte gerekliliğini büyünce anlıyor insan. neye ve niçin inandığını biliyor insan. inanmayanların de neye inanmadıkları konusunda fikir sahibi yapıyor.
