inanmaya üşeniyordur ve cesaret pedalını sallıyarak kendince karizma yapıyordur. yoksa o da biliyor inanmanın gerekliğilini. bir sürü iş inansa şimdi.
savum, salat,hac,zekat,kelime-i şehadet...
cesaret olduğuna kanıt olarak yanmaktan korkmamaktır deniliyorsa, bu inanmaktır aslında.
yangının* yokluğundan şüphen var ise, inançlı sayılmasan da, bütünüyle inançsız sayılmazsın pekala.
ölümden korkmak safi bir inançla açıklanamaz. bu, temelinde bencillikten gelir.
yaşam senindir, yaşamını vermek istemezsin. çünkü yaşam güzeldir. yapılacak daha çok şey vardır. planlar vardır.
ölümden korkmak hastalıklı bir hale gelmediği müddetçe, çok zayıf da olsa vardır insanların içinde.
fakat genelinde suyüzüne çıkmaz. hasta olduğunuzu düşünün, öleceğinizi biliyorsunuz. korkmayacağınızın garantisini verebilir misiniz? bu dine inanmakla alakalı değildir ki... en azından ilk aşamada. çünkü nefs, ilk önce hayattakileri kaybedeceğinden korkar. sonrasında eğer gerçekten inançlıysa ölümden sonraki hayattan...
ölümü tatmak gerekmez korkmak için yani.
dolayısıyla bu da ne dinle, ne de inançsız olup cesaretle alakalıdır.
inançsızlığın hakikatin ve bilimin peşinden gitmek olduğu ise sizin görüşünüzdür.
ben de benzeri şekilde düşünmekteyim; ama inançsızlık sözcüğünü olumlu ekle düzelterek.
cesur muyum sizce?
inançsızlığın her insanın harcı olmayacağı ise doğrudur.
herkes bir şeylere inanmak, güvenmek ister. belki bu noktada bir cesaretten söz edebilirsiniz.
fakat tanıdığım, gördüğüm hiçbir inanmayan arkadaş her zorluğa dirençli, dayanıklı, yaslanacak bir duvara ihtiyacı olmayan kişiliklere sahip değillerdi. **
inançsızlığın intihar eğilimini kuvvetlendirdiğini herkes biliyor olsa gerek.
ne denli cesurcadır bu?
yaşamaktan kaçmak, bir tercihtir, ama cesaret söz konusuysa, cesurca mıdır?
inançsız insanın bağımsızlığı neye karşı bağımsızlıktır?
internete mi?
televizyona mı?
cep telefonuna mı?
sekse mi?
içkiye yahut uyuşturucuya mı?
sanırım bu saydıklarım sizin kastettiklerinizden çok daha büyük ve zararlı bağımlılıklar yaratıyor.
hayat anne babanızdan miras.
saçlarınız, gözleriniz, boyunuz, alışkanlıklarınız, aksanınız... birçok şeyiniz...
doğru önermedir. koyun gibi sürüden gitmeden düşünerek kendi yolunu çizmek , mantığına uygun olana inanmak(inanmamak) cesaret işidir. takdir edilesidir.
cesaret olduğu sanılır sadece. yok efendim biz kabuğumuzdan sıyrılmayı başardık zor olanı yaptık vs vs diye düşünülür. lakin şu bilinmez ki, asıl zor olan bu kadar rezilliğin ve yoldan çıkmış insanın arasında hala allaha inanıp onu sevmek ve ondan korkmaktır. yine de düşüncedir, saygı duymak düşer.
yıllar boyunca, çocukluktan beri korkutulduğu için insan, geçmişine ve içine yerleştirilmiş olan korkuya karşı bir cesarettir. o diplere kadar yerleştirilen korkulara karşı gelmek, kolay bir iş değil. bazıları okul öncesi, bazıları okula başladıktan sonra, zamanı değişir; toplum tarafından içine o korkuların pompalanması karşısında bir bilince sahip değildir. ama o korkular yerleşmiştir işte.
mantıken inanmamak ile kalben inanmamak farklı şeyler. bu yüzden ateist, deist, agnostik, gibi çok çeşitli genel kabul görmüş din dışında inanç ve inançsızlıklar var. psikolojik olarak ciddi bir mevzuyu "cesaret diyorsan ortada korkulacak bir şey olduğunu kabul ediyorsun" şeklinde açıklamak biraz yüzeysel kaçıyor.
evet bu topluma inançsız olduğunu söylemek cesaretli olduğunu gösterir.. ancak zaten inançsız biri cesaretli olmak zorundadır zira onun zorluklar karşısında çok başı sıkıştığı zaman medet umacağı bir tanrısı yoktur.. sadece kendisi vardır hayatta.. hiçbir zaman arkasında bir güç hissetmez sığınacak bir şey bulamaz.. bu da demektir ki hem cesaretli hem de sağlam bi kişiliği olmak zorundadır.
edit: deprem gibi olaylar olduğunda birden hidayete erip kendisiyle çelişmemesi için sağlam bi kişiliği, iradesi olmak zorunda..
inanç da inançsızlık da "dönemsel"dir; bazı dönemlerde inançsızlık bir cesaret olabildiği gibi, bazı dönemlerde de inanç bir cesarettir...
bu dönemsel vasfının içinde, izafiyet teorisinin "zaman maddenin dördüncü boyutudur" kuralına göre, aynı zamanda "toplumsal" vasfı da kendini gösterir.
buna göre;
bazı toplumlarda inançsızlık bir cesaret olabildiği gibi, bazı toplumlarda da inanç bir cesaret olabilir.
hiç bugünün hollanda'sında inançsız olmakla taliban döneminin afganistan'ında inançsız olmak aynı şey midir?
demek ki inanç, toplumsal ve dönemsel bir olgu olarak değişkenlik gösterebildiğine göre, "kültürel" bir durumdan ibarettir...
söylenen şeyleri olduğu gibi kabul etmeyip, irdeleme cesaretini gösterir herşeyden evvel kişi. bu aşamada henüz inançsız değildir elbet nötrdür olsa olsa. araştırdıkça inançsız olması olağan bişeydir. korkular yüzünden bir inanca bağlanmak acınası biraz, ama inançsızlığı kabul etmek cesaret, ha korkularına karşı koyduğundan dolayı değil, o korkulanın varolmadığını ileri sürerek toplumdaki baskıyla karşı karşıya kalmayı göğüsleyebileceği için cesaret.
tevekkülün verdiği rahatlığın, güvenin, teslimiyetin yerini tutmayacak olan şeydir.
sonsuz acziyetinin inanılmaz küçüklüğü bastırma girişimi olsa da derinlerde bir yerde korkunun ifadesidir.
allah yaratandır, yardır, yardımcıdır.
böyle bir dayanağım, bu kadar büyük bir yardımcım, istediğim her şeyi verebilecek olan bir mabudum varken neden kör bir cesarete kendimi kaptırmak isteyeyim ki?
inanç kavramına nasıl bakıldığına göre değişir aslında semavi mevzularda geçerliyse evet günümüzde cesaret sayılabilir ki aslında bu inkar ettiğin herneyse onun kabulunu beraberinde getirir. neye inanmıyorsun mesela bilinmeyenemi? kabul edilmişemi? kesin yargılar kendi kendini telkinden öte gidemez çelişir bir yerde, inançsızlık cesarettir ve cesaretime inanıyorum cesaretim reddetmemdir, insan bir şeye inanmayacak kadar cesur değildir.
kesinlikle cesaret isteyen bir iştir inkar. her anını saran o varlıkla yaşayıp yoksayma mücadelesine matuf olmak, belki güçlü görümek yada güçsüz olduğunu açık etmek. herneyse sebep, zor iş inkar. hissedilen, varlığı kanıksanmış ve her an yaratma iradesine şahit olunan yaratıcıya bilhassa bilimi önüne alarak kör döğüşü yapmak yada körebe oynamak. cesurdur bilerek telikeye atılanlar ve şeytan da yanlış yolda olduğunu bilip kendine yandaş aramakta..
arkadaşlar islam hiç bir şekilde zorlayıcı tutucu bir din değildir.
lakin islam'ı böyle tutucu gösteren din bilmeyen yalancı takıyyeci softalar,
ve bunların peşinden koşan pejmürde yandaşlarıdır.
islam sevginin ve hoşgörünün dinidir. lakin bu anlamayı bilene öyledir.
iran'da suudi arabistan'da yaşanan din gerçek islam dini değildir.
şu an islam dininin en doğru yaşandığı yer ülkemizdir.
kendisini dindar ilan eden kesimin hiç bir şekilde din ile alakası yoktur.
islam'a göre din şekilde değil vicdandadır ve insan ruhu,vicdanı hürdür.
çünkü insanın ruhu allah (c.c)'ın ruhundan üflenmiştir.
evet inançsızlık cesarettir ama aynı zamanda da birer seçimdir. neden? çünkü mantığına ve aklına uygun olanı seçer insan. kimse bilmeden inançsız ya da dindar olamaz. inançsız insan sadece biraz daha zor olanı seçmiştir o kadar. lakin seçtiği yolun zor olmasının sebebi içindeki o korkunç boşluk değildir. kendisi gibi hayatını uçlarda yaşayan bir takım aşırı inançlı kimselerden dolayıdır. bu kişilerden dolayı inançsızlığını bir başkasına kolay ifade edemez. bu konudaki düşüncelerini başkalarına aktaramaz. çünkü buna müsamaha gösterilmeyen bir toplumda yaşıyoruz. kendi inandığı dinin öğretilerinden biri olan hoşgörülü olmayı sadece teoride yaşayan insanların oluşturduğu bir toplumda yaşıyoruz. ama bir gerçek var ki o da şudur. inançsız insan kadar özgür bir insan yoktur. ama bu özgürlüğünü sadece kendi düşüncelerinde yaşayan bir bireydir aslında. sanmayın ki bu düşünceler toplumun ahlak yapısını bozacak düzeyde düşünceler olsun. aksine bilinemeyen bütün gerçekliğin ışığına doğru bir yolculuktur bu düşünceler. evet kolay değildir inançsızlık. her babayiğidin harcı da değildir. bir insan düşünün ki hayatı boyunca her soruya, bilinmeyen ve bilinmesi gereken ama henüz cevaplanamamış bütün sorulara kafasında yanıtlar arasın dursun. dilerim ki bir gün ben ve benim gibi ne kadar insan varsa mutlak gerçekliğe kavuşuruz. birileri de bizi ahirette ebediyete kadar yanacağımızı düşünerek dursun.
+Gel gel babana gel
-Bak zebani ben ateistim, cesaretime aklın şaşar
+Şaşacak şaşacak gel sen gel.
-Korkmuyorum lan sizden.
+Arkadaşlar şu elemanı alın az bi korku verin kendisine.
-Abi abi abi yanlış anladınız,aslında...
inançsızlık korkaklıktır tam tersi. neyden korkmak? inanmaktan korkmak. neden korkuyor çok da acık yahu inansa "yobaz" olacak "gerici" olacak. bu ülkede inancsızlar adam muamelesi görüyor. inanıyorsan sınırlısın onlara özgürlük de yok. inancsızlık tamamen kolaya kaçmaktır.sorumluluk almaya korkmaktır. cesaretle uzaktan yakından alakası yoktur. varsa bi alaka akibettendir. sonuc vahim çünkü...
- hocam biz önümüzde ki kurban üç aile birleşip günaha girmek istiyoruz.
+ lan hani koyuna giriyodunuz?
- ateist olduk biz
+ üç aile niye birleşiyorsunuz ki?
- korkuyoruz Allahtan.
bunun adı tam olarak cesaret olarak nitelendirilmeli midir belli değil ama,
inanmayan insanların işleri, inanan insanlara göre biraz daha zordur..
belirsizliklerle karşılaşılan durumlarda inanmayan insanlar, bütün ihtimalleri daha net görmelidir, görmek için uğraşmalıdır, uğraşmak için eksikliklerini tamamlamalıdır, güçlü olmalıdır.. çünkü her şeyi elinde tutmaya çalışmalıdır..
inanan insanlar biraz daha rahat davranmaktadır, belirsiz durumları dua ederek, kader, alın yazısı diyerek geçiştirebilmektedir..
ama ne olursa olsun inanmayan arkadaşlar, inançlı insanları yobaz diye nitelendiremezler her ne kadar kendilerini cesur görseler de bu saygısızlıktır..
inanmamak cesaret ister. çünkü birçok kişiye birçok yobaza inat siz zor bir yol seçmişsinizdir. zorla inandırılmaya çalışılan bir dine inanmamış ya da sırf baba dini diye inanan insanlar gibi yapmamış düşünmüş zor bir karar vermiş ve inanmamayı seçmişsinizdir. zor durumda kaldığınızda sığınacak dua edecek inanacak bir tanrınız yoktur. ama sırf baba dini, zorlama vs. gibi nedenlerle değil de düşünerek kendi isteginizle inanmanız için de cesaret gerekir. çünkü görmediğin duymadığın varlığından asla nesnel olarak emin olamayacağın bir güce inanacaksınızdır, zordur kısıtlayıcıdır fedakarlık ve cesaret ister.
