Neyle ve nasıl doldurulduğunu çözmek zor. Tamam hadi deist insanın yine inancı var ama peki ateistler?
insan hiç mi yaradanla konuşma ihtiyacı hissetmez? Hiç mi ruhu daralınca yardım dilemez. Ya da nimetlere şükretmez...
Bu küçük dağları ben yarattım havasını komik bulmamak elde değil.
Bu boşluk ne biriyle, ne bir işle ne de bir nesneyle dolar. Kollarınızı iki yana açın ve göğe bakın. Tanrının sinyal alıcıları güçlüdür. Sizi mutlaka duyar...
inançlı insanların hayatındaki boşluktan daha azdır.
inançlı insan, inancının fos olduğunu anladığında* o boşluğu ya dolduramaz, ya da doldurmak için fazlasıyla kıvranır ve batıla sapar.
inançsız insan ise o boşluğu bir takım öğrenilmiş*, metafizik, soyut* şeylerle doldurma ihtiyacı içinde değildir.
inançlı birinin farketmemesi gereken boşluktur. böyle bir boşluğun farkında olmak, bunu düşünen kişinin zihnindeki dolulukta da bir kaç delik açılmış olduğunu düşündürür. insan neyin içindeyse onu görür. kendi halini bilebilir.
inançlı insanların yanlış inançlarla hayatlarını doldurmalarından daha iyidir bu boşluk, eğer gerçekten saygıyı hak eden bir boşluk varsa inançsız insanların hayatında, bu onların gerçeğin arka yüzüylede olsa hep başbaşa olduğunu gösterir.ama işin aslına gelirsek bu en aptalca çağda ne inancı gerçek ne de boşluğu gerçek bir insan kalmamıştır, artık onların taklidi bile yaşanılamamaktadır. bu yüzeysellikte, özgürlük adı altındaki koca esarette, demokrasi adı altındaki milyarlık sürü devrinde, insanlığın aklını doğanın yani içgüdüsünün kölesi yaptığı bir dönemde daha iyisi beklenemez.
Komik bir dusuncedir... Inancli bir insanin aklina nereden gelmis inancsizlarin bosluk icinde oldugu? Iki aciklamasi vardir:
- Ya kendisi bir zamanlar inancis bir bireydi ve icinde bir bosluk vardi. Cocuk hikayelerine sarilip bu boslugu giderdi. Bu durumda inancinda bir cikar iliskisi vardir. CUnku icinde bosluk olmasaydi inanmayackti. Dolayisiyla bu inancli kisi materyalist ve cikarci oldugu icin kendi kendiyle celismektedir...
- inanmasina ragmen icinde acaba bunlar yalan mi lan suphesi oldugu icin bir bosluk vardir. Bunu inancsizlarin ustune projekte etmektedir... (bkz: projeksyon teorisi)
Nitekim insanlarin icindeki duygusal bosluk bir suru farkli seyle giderilebilir, ornek vermek gerekirse:
- Merak
- Muzik tutkusu
- Kiz/erkek arkadas
- aile
- hobiler
- yasamak icin bir amac
vs. vs.
Nitekim inancli olup ici delik desik olan binlerce insan da vardir...
inançlı insanların hayatlarındaki boşlukla aynıdır. tek fark inançlı olanlar bu boşluğu din ile doldururlar. istedikleri şeye inansalar da gerçeği değiştirir mi? tabii ki hayır. insan hayatındaki bu boşluğu doldurmak için ortaya çıkmıştır zaten bütün dinler.
ama boşluk hep oradadır üstüne perde çekilse de. inançsız insan bu perdeyi kaldırmıştır ve bu boşluğu dolduracak şey olmadığının bilincine varınca bir parça daha huzursuz olması gayet olağandır.
onu doldurmaya çalışan kişiyi çok daha üretken yaptığı için iyi olan, olması gereken boşluktur.
kişi böylece sorular sorar, evreni, bırak evreni kendi çevresini, "şeylerin" neden "şey" olduğunu ve orada "olduğunu" , ve yine "şeylerin" yapısını, içini, nasıl çalıştığını anlamaya ve onları açıklamaya çalışır.
tanıdığım aşağı yukarı her yaştan inançsızdan ve inancı bozuktan gördüğüm kadarıyla ara ara saldırıp, sonra bir meşgale edinerek giderilen boşluktur. kimisi bir resim kursuna yazılır kimisi işine daha yoğun kafa yorar, kimisi yoga yapıyor vs.. ama benim bahsettiğim boşluk tam manasıyla boşluk olan boşluk. yani anlamsız bir depresif hal. hali vakti yerinde olan, olmayan farketmiyor. bir şeyde demiyorum, senin bu halin inançsızlıktan diye zira siksen anlamaz, zaten anlatılmaz da.. o yüzden gitsin resim falan yapsın, harcasın bakalım ortalama 70 yılı nasıl harcayacaksa.
