Artık kardeşimin eskisi gibi yürüyeceğine inanmaktan vazgeçtim.
Keşke ben yürüyemeseydim o bunları yaşamasaydı.
Şimdi çaresi olmayan çaresizliği yaşıyorum.
Vazgeçtim.
Evlenip çocuk yapalım biz de bari... Siktir et okumayalım. Birilerine aşık olduk, ya da sadece seviştik sevdik diye orospu derler, "okumaya gönderen" anne babamızın yaptığı o kocamaaaaaan 'fedakarlığa' kadar söz ederler.
Bu millete göre kadınsan başka bir işe layık görmezler seni. Aile bile destek değil namus bekçisidir.
Aman sikmesinler kızımı aman orgasm olmasın aman yaşamasın aman kimsenin genital organı onunkine girmesin uhuhuhu aman tanrım seks ne kadar kötü bir şey uhuhuhu. Kızımın hormonları yok zaten, o islam adetlerine göre formatlandı ve 30 yaşına kadar evermesek bile dayanır. Dayanmazsa da sıkarız beynine.
Yoksa göndermesek mi bir yere? Otursun evde zaten hem mental hem de fiziksel yönden zayıf bu kadınlar. Bizim eserimiz mi? Saçmalama varoluşları öyle onların.
Hayır baskı ile bu hale getirmedik onları hayır.
ı ıh asla.
Keşke erkek olarak dogsaydım. Sırf yaşayabilmek için.
Soğuk ve dar bir sokağın karamsar yollarını aydınlatmaya çalışan soluk bir gökyüzü.içine yağan karın soğukluğunu hissederek bi umutla gelip,seni ısıtsın diye sokağın sonuna bakarsın ama o gelmez işte buna inanmıyorum.Artık gelmicek.
" Güven". Aslında vazgeçtim demeyelim de ramak kaldı demek daha doğru olur. Daha kötüsü de, gün geçtikçe daha da azalıyor. Sonsuz da sıfıra yakınsar herhalde.
Nedeni de insanlarla çok içli dışlı olmak olabilir.
