çok meşakatli iştir.
kulaklarının sağır, gözlerinin kör olmasını gerektirir. kalbinde bir parça merhamet, tecrübelerinde de ihanet yoksa belki mümkün olabilir. ama aksi hâlde dünyadaki en meşakat gereken işlerdendir.
Kendi kendisini olumsuzlar sartre beye göre. Çünkü kişi bildiği şeye inanmaz, o şeyi bilir ama inanılan şey hep bilinmeyen bir şeydir. Bir insan başka bir insanın kendisini sevdiğine inanır, bilemez. Çünkü kavranır bir şey değildir. Ama bu inanç kendisini olumsuzlar: ben onun beni sevdiğine "inanıyorum" ama bunu "bilmiyorum."
necip fazıl'ın benzetmesiyle sabahleyin aynada gördüğümüz yüzün kendi yüzümüz olduğuna inanmasak hayatımıza devam edebilir miydik? peki, soralım o halde, insan aynada gördüğü yüzün kendi yüzü olduğuna inanır da, inanmanın kendisine nasıl inanmaz. inanmak olmasaydı hayat olmazdı!
