cok sevdigim bir dostumun kaleminden.....! sözlükle paylaşmak istedim...
Cahil,kibirli olan biten herşeyi tanrıya yoran bir adam varmış bundan yıllar önce.
Adamın işi gücü sahtekarlıkmış yaptığı tek güzel şey varmış oda insanları dolandırmak ,aldatmakmış çevresindeki kimse onu sevmezmiş. Böyle adamı kim sever ki ? Bir gün yediği dayaklardan bıkan karısıda çocuklarını da alarak evi terkedip gitmiş gidiş o gidiş adam bi daha görememiş onları sonunda yaptığı sahtekarlıklar yüzünden işinden de kovulmuş. Hiç bir zaman hatayı kendinde aramamış,soranlara da tanrı böyle istedi kader diyebilmiş ancak, bir gün güvendiği tanrıda terketmiş adamı koskoca dünyada yapayalnız kalmış. Yaşadıklarına dayanacak gücü kalmamış intihar etmeye karar vermiş sorup soruşturarak kendisi için en ağrısız,sızısız ölüm şeklini bulmuş. Eve gitmiş mutfağa gidip tüpü sökmüş oturma odasının ortasına getirmiş ölmeden önce son bir kez dua edeyim yalvarayım tanrıya demiş.
Tanrı adamın duasını işitince normalde dünya işlerine karışmadığı halde bari bi cevap vereyim adama demiş. Gökten bi ses duyulmuş adam olduğu yerde kalakalmış ne olduğunu kavrayamamış
Tanrı sorar
- Neden korkuyosun varlığıma inanmıyormuydun niye korktun bu kadar ?
Adam
- inanıyorumda benle konuşacağını hiç düşünmezdim
Tanrı başlamış gür sesiyle konuşmaya
-Uzun zamandır konuştuğum ilk insan evladı sensin yoksa benim insanlarla pek işim olmaz
Adam şaşırmış sormuş
-Nasıl olmaz anlayamadım da ?
Tanrı başlar konuşmaya
-Yıllar önceydi birileri geldi benim adıma size türlü türlü hikayeler anlattılar.kendi isteklerini, duygu düşüncelerini, benim isteklerim gibi anlatıp durdular ve bir çoğunuz onlara inandı bende o günden beri insanlara pek karışmıyorum zaten pek karışmazdım da .Onlara düşünebilsinler diye beyin verdim artık iyi yi doğru yu kendileri anlasınlar
Adam şok olur nasıl yani bunca yıl inandığımız şeyler yalanmıydı diye sorar.
Tanrı cevap verir
-Evet ya ben arapmıyım da tüm insanlar dururken onlara kıyak geçip bütün kitapları ,dinleri onlara göndereyim, ben erkekmiyim de erkekleri kadınlardan üstün tutayım ben kasap mıyım da hayvanları benim için kurban etmenizi isteyim. Ben canimiyim de sizi cehennemde diri diri yanmakla korkutayım. Ben ben o kadar gücsüzmüyüm de firavun ve onun gibileri rakip olarak göreyim. Ben israillimiyim de onları herkezden üstün tutayım siz beni anlayamamış sınız.
Der
Adam dumur olur ve
-Sana inanmıyorum yalan söylüyorsun.
Der
Tanrı çok sinirlenir ve gür sesiyle inanmıyormusun diye takrar sorar.
Adam evet yalan konuşuyosun inanmıyorum der.
Tanrıda bir süre yukarıdan dünyayı süzer ve başlar konuşmaya
-Seni istesem hemen şuracıkta yok ederdim ama kendi yarattığımı yok etmek bana yakışmaz.Size beyin vermiştim ama kullanma kılavuzunu yollamayı unutmuşum bu benim tek ve en büyük hatam der
Son bir kez konuşur bir daha hiç konuşmamacısına
-Sizin korkularınız beni yarattı düşüncesizliğiniz ise öldürdü.
Ve dediği gibi sözünü tuttu tanrı o günden sonra konuştuğu ne duyuldu ne işitildi.
laf eden çok olacaktır normaldir. saçma diyende çok olacaktır o da normaldir. ancak düşünmeyen de çok olacaktır işte asıl normal olmayan budur. insanı düşünmeye sevkeden bir kardeşimin yazdığı yazı.
