son dönem ilahiyatçılarının ve filozoflarının profesörlük ve doktora gibi unvanlar kazandıktan sonra tutuştuğu çaba. caner taslaman ve abdulaziz bayındır en güncel örneklerdir.
öyle tezat bir iştir ki yaptıkları, halâ anlayamamış olmaları beni çok şaşırtmaktadır.
yani insan nasıl oluyorda "bana inanın" diyen bir tanrıyı (Allah'ı) bilimsel verilerle kanıtlamaya çalışabiliyor hayret doğrusu.
islam dininin Allah'ı mahşer gününde herkesin hakikati öğreneceğini söylemesine rağmen birileri halâ dünyada yaşarken Allah ve dinin gerçek olduğunu kanıtlamanın peşinde. fizik ve kimya, tarih üzerinden giderek "inanılması gereken" bir şeyi "bilinebilir" bir şeye dönüştürme çabası kelimenin tam anlamıyla abesle iştigaldir.
Bilim insanın geliştirdiği bir araç. Fakat inanç allahın bir yaratma sanatıdır. Allahın yarattığı bir şey insanın yarattığı bir şeyle karşılaştırılamaz. Bilimle ortaya çıkaracağın inanç komikte düşürebilir veya arkana birsürü inançsız koyun sürüsü takıpta devam edersin. Dön gel yanlış yoldasın gardaşşş. Bilime gerek yok kuranı kerimi kitabını oku yeterlidir.
dinin bazı emirlerini yerine getirmeyenlerin vicdani masturbasyon yoludur ayrıca. yani bu kişiler atıyorum namaz kılmaz, kur'an okumaz, tefekkür etmez, doğru düzgün oruç tutmaz, hayatını kur'an emirlerine göre düzenlemez, kaçamak yaşayıp durur ama sonra kalkıpta allah gerçek, din gerçek iddialarını güya süs bilimleri (matematik, fizik, kimya vs.) ile kanıtlama çabasına girerek açığı kapattıklarını zannederler. tam bir vicdani masturbasyondur yani.
buna benzer bir entry'i facebook hayran sayfalarına yazdığınızda sizi silip engellerler. ama bir cübbeli fanı olarak gidip caner taslaman sayfasında küfürler ederseniz "ibretlik" olarak sizi barındırmaya devam ederler. ne kadar ilginç...
yaratılan delilden yola çıkarak imanı artan kişilerin karıştırdığı durumdur. yaratılmış herhangi bir şeye veya bilime dayanarak işte allah var demek başka bir şeydir, inanmak başka bir şeydir. nihayetinde sadece "inanırsın", "bilemezsin". zaten amaçta inanmaktır, bilmek değildir.
