bir milliyet okuyucusunun yorumu olarak gözüme çarpmıştı ilkin. ardından hayatın engebeleriyle karşılaştıkça ne kadar manalı bir vecize olduğunu farketmemle gönlümdeki yerini aldı.
-şukufe beni terketme !
+uzatma tonguç bitti. biz ayrı dünyaların insanıyız.
-lan 2 sene sonra mı anladın bunu anlama özürlü
+aaa bıkkıntı geldi yahu.
-inan ki şu an klavye başında ağlıyorum
+ben de klavye başında buzlu badem yiyorum ! oh oh
