imrenmek masumdur, kıskanmakzehirlidir. imrenmek insanı harekete gecirebilir, kıskanmak insanı geriletir.
imrenen kisi imrendigi seye sahip olma gayesi tasır. kıskanan kisi kıskandıgı seyi yok etmeye meyillidir.
imrenen gıpta eder, saygı duyar.
kıskanan fesatlık dusunur, hasetlik eder.
imrenmek güzeldir.herhangi bir şeyi başarmak için insana gaz verir.kıskanmak insanı içten içe kemirir,insanların dostlukların arasını bozar.hiçbir şeyin ölçüsünü kaçırmamak lazım hayatta..
kisi imrendigi seye karsı haset beslemez. onun kendisinde de olmasını ister hatta bunu dile getirir. *
kıskanmak ise tamamen haset duygusunun kabarmıs halidir. gözü kan burumustur. bende yok ise onda da olmasın istegi had safhalardadir. öyle bir tehlikelidir ki yeri geldiginde kiskanilan sey bile unutulup nefreti yasatilir.
imrenenin amacı, imrendiği kişi gibi olabilmektir. imrenmek, kişiyi motive eder. -abartıp kovalaklığa vurdurmazsa hadiseyi- kıskananın amacıysa, kıskanılan kişiyi engellemek veya yerine geçmektir, yahut kendisi gibi kaybetmesini sağlamaktır. aralarındaki fark zannedersem budur. benimki sadece tahmin, yoksa kimseyi kıskanmışlığım yok.***
kullanım olarak da farklıdır. mesela; yemek yiyen birini kıskanmazsınız ama canınızın çekmesi noktasında imrenirsiniz.
kıskanmak ''onda var bende niye yok'' düşüncesinden doğar, imrenmek ise ''bende de olsa iyi olur'' düşüncesi şeklindedir.
imrenmek, kıskanmanın dışavurumsal ol(a)mayanıdır. imrenen kişi bitakım sebeplerden dolayı kendini kıskanç kategorisine yakıştıramadığı için duygularına gem vurur. bence iki söylem arasında hiçbir fark yoktur. herkesin içinde bir kıskanç, bir ikiyüzlü, bir erdemli, bir sadık... vardır. önemli olan kişiliğimizin parçalarını tanıyıp parçaları bütün haline getirebilmemizdir. kendimizi bilmemizdir. aslolan kişinin kendisini başka insanlara göstermeye çalışmaktan çok kendisini kendine göstermesi gerekliliğidir diye düşünüyorum. kimse mükemmel değildir. kimse de kişiliğinin kötü yüzleriyle tanışmaz ve bu bir çelişkidir. çoğu kimse kıskanç olduğunu kabul etmez bu yüzden söylemi yumuşatarak duygular farklıymış gibi göstermeye çalışır. kıskanıyorsanız kıskançsınızdır, bitmiştir. kendimizi bilelim artık biraz, ki erdemli olabilelim..
imrenme duygusu keşkeyle başlayan cümlelere öncülük yapar, kıskanma duygusunun öncülük yapabileceği cümlelerin herhangi bir başlangıç kelimesi yoktur, bu yüzden de tehlikelidir efenim!*
imrenme; onun gibi olabilme ihtimali vardır demektir. kıskanmak ise böyle bir ihtimal olmaması durumunda meydana gelir. onun gibi olamayacaksan kıskanırsın.
