az gelismis veya gelismekte olan ülkelerin, mallarını uluslararası rekabetten tarifeler, kotalar veya yurt ici tesviklerle koruyarak, nihai mal ithalatını durdurmaya yonelik politikalardır.bkz:ithal ikameci politika) Turkiye'de ozellikle 1979 yılından sonra uygulamaya konulmustur. Ancak 1996 da ki (bkz: gümrük birligi)ile bu uygulama son bulmustur.iki asaması olan bu politakanın birinci asamasında hafif sanayi mallerın üretimi tesvik edilmis ki ,bunların ara malları ülke icinde bulunabilir, ikinci devresi ise gayet cetin ve zordur cünkü beyaz esya, elektronik gibi ar-ge si yüksek ve yatırımı (bkz: social benefit) yaratabilecek endüstrüler oldugu icin firmalar bu tür yatırımlardan kacınabilir, ithalat artar, dıs ticaret dengesi bozulur. iste bu noktada ülkeler ikinci asamayı kesip liberalessmeye gitmelidirler belki ozellestirme bunun en klasik ornegidir.Tabi bu strateji icin oncelikle saglam ve dısa acık bi sermaye piyasası olusturmalıdır.Bugun imf in high performence asian economies diye tanımladıgı asya kore hong kong japonya ve tabiki cin, bu stratejiyi sanayileri gelisene ve rekabete acık olana kadar uygulamıs, daha sonra bariyerleri kaldırarak dünyaya acılmıslardır ki sonucunu gayri safi milli hasılalarından bile yüksek düzeyde ihracat yapmaları ile gostermislerdir. Tabi bazı ekonomistler bunu bi mucizenin eseri olduguna inansalarda... (bkz: final sabahı entry girmek)
