Bu gece yokluğunun dökümünü yapıyorum. Aylar önce sensizliğe yazdığım şiiri okudum, bir de dün gece yazdığımı... Hiç fark yok... Neden azalmıyorsun bende? Neden gidişin dün gibi? Neden sana yazdığım her yazı, hep aynı yerde tıkanıyor? Ben bugüne kadar kimseyi yokluğunda bu kadar önemsemedim
Kimseyi yokluğunda bu kadar özlemedim... ve şuna emin ol;
hiç kimse, yok'ken bu kadar sevilmedi...
Benim karşıma "aşk" diye bu sonucu
çıkaran, yarım kalmış'lıktan başka bir şey değil, bunun farkındayım..Ama iyi
ama kötü, bitmeli her hikaye! Sen bitmedin. Bitmeyensin..Ayrılığın adını
koyamadık sevgilim. işte bu yüzden kopamadık birbirimizden bir türlü.. Ben
yarım kalan ve adı konmayan hiç birşeyi unutmam...unutamam..... içimde
sızısı kalır.
Imkansız aşk yoktur belki de sadece cesaret ister.
Korktukça imkansız oluyor belki. Korkuyorum sesimi duyacaklar diye sevdiğim seni üzecekler diye işte bu yüzden sen benim imkansız aşkımsın.
Günümüzde platonik aşk, tek taraflı aşk için kullanılsa da aslında iki ruhun birbirini maddiyatı* önemsemeden ölümüne sevmesidir. Dolayısıyla imkansızdır. En azından günümüzde.
boş kümedir. imkansızsa zaten olmazdır, olmayacaktır da. imkan dahilinde, kabul edilebilir makul sınırlar içinde düşünmek, çabalamak daima daha mantıklıdır. pratiğe dönmeyecek teoriler boş, teorisiz eylemler de kördür.
