her gece yatmadan önce elimi açıp Kendisine sessizce dudaklarımdan bişeyler istediğim geceler, çabuk büyüdük, adım atışlarımız git gide hızlandı. hayatın sonsuz olacağına inanıp kendimizi kaybettik. çevremizdekileri unutup cadde ve sokaklardaki insanların halini özellikle düştüğümüz su çamurlarını göremedik. alay edip dalga geçtik, kahkahalarımızın uğultusuna kapılıp aslında bizden yardım isteyen vicdanımızın sesini bir an için hiç duymadık. öyle geceler oldu ki günaha battığımızı anlamayıp yatağımızda sızıp kaldık. geçmişte açılan ellerimiz hiç aklımıza gelmedi. günlerce, haftalarca yıllarca tekrarladık. dur bi saniye hayat bu unutulup geçer. tavanda gözlerimizle bişey çizip geleceği şekillendirmenin vakti geldi.
geri dönmek değil de bi günde bizzat bulunmak isterdim. Atatürk'ün cumhutiyeti kurduğu o günde. Onun yanında ona bakardım, süzerdim onu. Onuncu Yıl nutkunda yine yanında olmak isterdim.
Öldüğünde tabutunun başında asker olmak isterdim. Hiç kıpırdamadan o yağmurda atamı beklemek isterdim.
"seçme hakkım olsa gün mü seçerim" diye isyan etmeme sebep durum. sonuçta zamanda yolculukta söz konusu dokular tekrar aynı şekilde birleşmeyebilir. o yüzden günümüzde kullanmak istiyorum seçim hakkımı kenan bey.
