Genelde yazdığım şiirlere uyguladığım yöntemdir. Sanırım karakterime oturan bir anlatım biçimi
Bu keyiften olmuyor tabii. Genelde insanların yazdığım şiirleri, günlüğümü vs. okumasından nefret ederim. Hatta duygularımı biri öğrenince bildiğiniz huzursuzlanırım. Uzun vadede çok huzursuz olurum. Ben de tam anlayamamaları için imgesel bir dil kullanmaya başladım. Şiirler, anılar bir süre sonra insanların kolaylıkla anlayamayacağı bir hal almaya başladı.
Fakat yine de ne kadar imgesel olsa da az çok anlaşılıyor konusu. Mesela bir aşk şiiri diyelim. Kimse kime yazıldığını, olayı anlamasa da aşk şiiri olduğunu anlayabiliyor. Bu gibi durumlardan kurtulmak için de kiril alfabesi ile Türkçe yazıyorum. ü ö yok kirilde fakat noktalı kiril harfleri kullanıyorum(yani harfler ürettim diyebilirim) bir nevi dili kendime göre çekmiş oldum. Böyle de ilginç bir yöntemimdir. Paylaşmak istedim. Evet şu an benim kim olduğumu biliyor olsaydınız paylaşmak istemezdim.
