çocukluğumda anneciğimden pek sık duyduğum kelimelerdi bunlar. durduk yerde aklıma geldi şimdi. aslında durduk yerde sayılmaz ama neyse orası uzun hikaye.
eskiden bilgisayar, bin kanallı tv yayınları, binbir çeşit çocuk oyunları falan olmadığı için bütün gün mahallede koşturur, toptu, ipti, evcilikti, yakalamacılıktı aklımıza ne gelirse oynar, bazen kocaman ekmeklerin arasına sıkıştırılmış domates peynirle karın doyurur, bazen bağ bahçede üzüm elma armut ne varsa onları yer, eller ayaklar kapkara eve gelirdik. kapıdan girer girmez ilk soru "anne bugün ne pişirdin" olurdu. bütün gün temizlik yapmış, yorulmuş, bitmiş anneciğim, "imamın bacaklarını pişirdim" derdi sinirli sinirli. böyle bir yemek yok ama, olsa eminim iğrenç olurdu.ne dersin sözlük?
