o zamanlar küçük bir sahil kasabasında oturuyorduk.**zaten küçük bir yer olduğu için herkes birbirini tanırdı. bir de üstüne üstlük annem ve babam da öğretmen olunca beni tanımayan yoktu. hele ilkokul öğretmenimi doğduğumdan beri tanıyordum. ailecek görüşüyorduk falan. her neyse. evimizde okula çok yakındı. okulun yolu hemen evimizin önünden başlıyordu. zil çalınca sanki evin içinde çalıyormuş gibi duyulurdu. o kadar yakındı. uzatmayalım. okulun ilk günü ne annemle ne de babamla gittim. çantamı aldım elime, tek başıma okulun yolunu tuttum. " anneeee! beni bırakma! " gibi bağırış çağırışım hiç olmadı. paşa paşa gittim, sırama oturdum. millet salya sümük ağlarken, ben gayet sakin bir şekilde tek başıma oturduğum için tuhaf bakışlara maruz kalmadım değil tabi.*
etrafınızda onca annöeee gitmöee diye bağıran bebe varken, sizin de korktuğunuzu sanan ve gitmekte tereddüt eden babanıza , süt kuzusu gibi görünmekten çekinerek ve de tabii ki cesur yüreklilikle baba hadi git demekti benim için.
ayrıca ilk gün kalem kutumu çantama azıcık bakıp almadığımı düşünmüş, defterimin ilk sayfasının büyükçe bir kısmını sıra arkadaşımın kırmızı kalemiyle yazıp; son derslere doğru kalem kutumu bulmuştum.
meraklı bir sekilde okuluma gittim tabi tanımda annemde vardı, sınıfa yaklastıkca gordugum annelerine sarılan pancar gibi olmus ve salya sumuk aglayan cocuklar lan icerde noluyo adam mı kesiyolar sorusunun dogmasına sebep oldu ve bende ufak bir prison break misali kacma denemesi yaptım fakat annem tarafından yakalandım ve daha sonra olayı anlamak uzere etrafa mal gibi baka baka gunumu gecirdim.
önlüğün gözyaşına ve salya sümüğe bulandığı gündür. şahsen deliler gibi ağlamıştım.seksenli yılların sonlarına doğru bir eylül sabahı ortalığı yıkmıştım. bir türlü sakinleştirilemiyordum. hırçın ve ağlamaktan sesi kısılmış bu çocuğu belediyenin boğa yakalama timleri uzun namlulu, sakinleştirici iğne atan tüfekleri ile yere sermişti.
öğlen annemin okula bıraktığı, akşama almaya abim geldi diye hüngür hüngür ağladığım, sınıfın ter, toz karışımı kokusundan midemin bulandığı, annemi özledim diye dersin ortasında sınıftan çıkan çocuğa şaşırdığım ve hepsiyle beraber olan bitene hiçbir anlam veremediğim gün.
