nedense uçuyordu hep benim çocuklarım, öğretmenin çocuklar uçmaz yerde çiz onları diye diretmesi ardından yeri mavi gökyüzünü kara yapıp kırmızı suratlı bir adam uçurmaya başlamıştım, sinirden muhtemelen.
bir ağaç bir çiçek bir araba bir ev dağlar dağların arasından doğan güneş ve aşağı doğru akan nehir bide üstünden geçen köprü.
15 yaşımda bile aynı resmi çiziyodum.
ama neyin ne olduğu hiç anlaşılmıyordu.
hocalarin bok yemesidir. hep düsünürdüm; ulan benim gibi yeteneksizleri bazi derslerden muaf tutsalar diye. yapamiyorum lan olmuyor iste, herkesi kendin gibi (bkz: bob ross)'mu sandin ibne. tabi birde bunun müzik tarafi da vardir, o da ayri dert.
iki dağ arasından sol eliyle sağ bileğini tutup ;
sağ elinin baş parmağını orta parmağınla işaret parmağının arasından geçirmek suretiyle sırıtarak bakan güneş..
(bkz: bu hikayedeki mal benim)
üşenmedim çizdim; https://galeri.uludagsozluk.com/r/430521/+
gene olsa gene yaparım.
n'apayım ya aklıma bir şey gelmiyor.
bir keresinde hoca özgürlükle ilgili bir şey çizin demişti.
attan düşen adam çizmeye çalışmıştım.
hoca, bunların hangisi at demişti lan. düşünebiliyo musun.
çizdiği resme başlık yazan tek öğrenci olmalıydım.
atın intikamı gibi bir şeydi o başlık.
o kadar bet çiziyordum ki o başlığa ihtiyaç vardı.
2 tepe arasında doğan güneş, o tepelerin arasından s harfine benzer bir kıvrımla inen bir nehir ve nehrin yanında bir ağaç... o ağaç istisnasız elma ağacı olur. kırmızı noktalarla doldururlur ağaç. ağacın biraz yanında bir ev olur. gündüz vakti ışığı yanan bir ev...
o geçmişteki öğrenci benim.
resmim netti; bir dere, bir ev, m harfinden dağ, dağların ortasında güneş, m harfinden kuşlar, tercihe göre dere kenarına ağaçlar.
zaman geçtikçe ağaçları uzağa gittikçe küçüleninden çizmeye başladıydım, dereye taş ve köprü eklemeyi de ihmal etmedim.
aferin bana.
bu öğrenci iki birleşik yarım daire çizer ve bunların ortasından da yuvarlağımsı birşey çıkartır.
evet tahmin ettiğiniz şey... iki dağ arasından yükselen güneşin resmi ama sıçan bir insanın kıçı da olabilir.
bu öğrenci muhtemelen "m" harfinden kuş yapan çocukla aynı kişidir.
o kadar saçma salak şeyler yaptıracaklarına bir resim kültürü verebilselerdi bugün dünyaca ünlü ressamlardan toplumun çoğu haberdar olurdu en azından ama sanırım bizim dönemimizde özellikle verilmedi bu bilgiler.
benim, biziz, hepimiziz.. hatırladıkça resim öğretmenime kızıyorum. tüm sınıf aynı resmi yapardık ama hiçbirimiz görmediğimiz şeylerin resmini hapardık. hayal gücü vs değil sadece resim deyince aklımıza hep o tablo gelirdi. herkesin yaptığı klasik resim. ezberci eğitim sistemi bu oluyor tam olarak galiba...
leyla ile mecnun da resim derslerinin hep son derslere konması ve önemsiz gösterilmesi çok iyi ifade edildi son iki bölümde..
akıllı öğrencidir. çünkü iyi bir resim yaptığı taktirde "yok sergiye asalım, yetmedi il sergisine gitsin, ordan hop benim eve gitti duvarıma astım. hediye edersin artık." şeklinde bir yol izlemekte.
bir hafta uğraşarak mektup pulundan bakarak çizdiğim sonra gazete kağıtlarından küçücük parçalarla yapıştırarak yaptığım "van gogh" "sunflowers" * tablosu resim öğretmenimin duvarını süslemekte. o kadar istedim vermedi geri. sonraki resimlerim hep martılar dağ evin önünden geçen dere konseptinde oldu.
evdeki duygularından başka bişeyi olmayan çocuk. zira o yaştaki çocuğun aklında soru işareti ya da sorun yoktur. mutlu ve ya mutsuz ev yaşantısı vardır ve onu yanstır.
çocuklara bir şekilde ilk olarak ağaç, iki pencereli, kapısı önde ev ve arkasında da dağ olan resimler öğretildiği için, çocuğun da bu kolayına geldiği için hep bunu yapıyor.zerre kadar yaratıcılıkları geliştirilmiyordu öğrencilerin, en azından bizim zamanımızda.
