1999 yılında 1 yıl süreyle maruz kaldığım olaydır. dayak yemediğim, hakaret işitmediğim bir günümü hatırlamıyorum.
naylon terlikle suratıma iki kere vuran, haftanın en az üç günü ince yağlı sopasıyla kafamıza, sırtımıza, elimize..vs..vuran Osman adındaki o hocayı unutamıyorum.
yasin suresini ezberden -çocuk aklıyla işte, hemen bitsin de yerime geçip biraz uyuyayım diye- okurken beşinci sayfa yerine altıncı sayfaya atladığım için Abdullah adlı hocadan, o koca yüzük dolu eliyle önce bir şamar, sonra daha da sinirlenip ikinci şamarı suratıma yediğimi ve sandalyeden yere düşüp kalorifer peteğine kafamı vurmamı unutamıyorum.
her sabah 04.30 gibi uyanmayı, o buz gibi suyla abdest almayı, uykusuzluktan ağladığım o günleri unutamıyorum.
adını şimdi hatırlayamadığım bir siyer hocasının, yanımda oturan arkadaş bir espri yaptığı için ve ben de dayanamayıp güldüğüm ve sonrasında kendimi tutamayıp daha fazla güldüğüm için yerde tam 6-7 dakika boyunca tekmeleyerek dövmesini ve o tekmelerken bir daha yapmayacağım diyerek ağlayıp yalvarmama rağmen hiç durmamasını, burnumun kanamasını, kuran kursundan kaçmamı ve kaybolmamı sonra bir dükkana girip ailemi aratmamı, ailemin beni gelip almasını ve tekrar kızarak fırçalayarak akşamın da o kuran kursuna bırakmasını u-nu-ta-mı-yo-rum.
o zamanlardan bu yana sürekli o üç orospu çocuğuyla bir yerlerde karşılaşacağım o günü bekliyorum. bugüne kadar hiç karşılaşmadım ama bir gün karşılarım umarım.
