öğretmenin sözünü kesmemek için iki sıra arasında sıkışan elimin acısına katlanıp, bağırmamak için kıpkırmızı olmuştum. bunu yaptığımda ya 1. ya da 2. sınıftaydım. o zamanlar çok saygılı bir kişiliktim.*
arkadaşın burnuna kırmızı kalem sokup sonra burnu akıp da kırmızı kırmızı görünce ağlamaya başlaması, öğretmenin anneyi çağırması, anne gelinceye kadar gerçeğin ortaya çıkması ve anne gelip de oğlunun yaptığını öğrenince tokat atıp burnunu gerçekten kanatması.
ilk dersin ilk tenefüsünde çantamı sırtlayıp eve gelerek okul bitti demem. Hala dalga konusudur ve okumayacağın o zamandan belliydi varsayımında bulunmalarına sebep olmuştu.
