Büyüyünce ne olmak istiyorsun sorusuna, dalga gecerler korkusu ile cevap veremezdim o zamanlar. Cünkü gercekten benim konumumdaki bir cocuk icin pek ihtimal verilmeyen bir seydi.
Gercekten o istedigim meslegi elde ettigimi görüp gurur duyardi.
Ama nerdeyse evde kalmis oldugumu görmekten pek memnun olmazdi herhalde.
"bilgisayar mühendisi veya eczacı olup yatarak tonla para kazanmak yerine gittin doktor oldun standart memurdan üç-beş kuruş fazlası için kafan sikiliyor gerizekalı" derdi.
ilk başta ne kadar zayıflamışsın derdi ve tabi teğmen oldun dimi o yuzden kendine baktın derdi. Bende ona yok okulu bıraktım. Hayatım boka sardı istanbuldan orduya taşındık hiç arkadaşın yok kimse aramıyor gibisinden konusurdum bilsin cunku kirmamak icin ugrastigi yavsaklarin hepsi hancer sapilicak hayatı boka saracak aylık 4 bin tlik isi bırakıp asgari ücrete calışacak neden babası ailesi tasiniyo sunuda bilsin babası hala onu hic sevmiyo gazinoda calışıcaksın 3 ay iyi para kazanacaksin ama patrorun yegenini dovdugun icin omzundan vuracak seni bil bunlari cocuk yasama bosuna aklin ermeden intihar et kurtul dicem ona yasama bosuna amk ben cesaret edemedim sen et dicem ona ben yapamadim sen yap cocuk siktirtme belani at kendini bi yerden asagiya.
