ilkokul 5.sınıftayız. mavi önlük, beyaz yakalarımızla şirinler gibi geziyoruz ortalıkta. öğle arasında arkadaşla tavanda ayakkabı izi çıkarma yarışı yapıyorduk. bunun için de arkadaşın kundurasını kullanıyoruz. bir ara nasıl olduysa oldu arkadaş ayakkabıyı fırlatırken elinden kaydı koca kundura gitti cama saplanıverdi! evet evet ok gibi saplandı. ne cam kırıldı, ne ayakkabı yere düştü öylece camda kaldı. boy da kısa ayakkabıyı da yerinden alamadık. çok değil beş dakika sonra gargamel ay pardon öğretmen geldi. o ayakkabıyı öyle görünce çıldırdı resmen. kim bunu yapan kim diye yırtınıyor, korkudan kimse çıkıp da "ben yaptım" diyemiyor. en sonunda herkesi tahtaya kaldırdı ve gözleriyle ayaklarımızı taramaya başladı. ve evet tek ayakkabısı olmayan arkadışımın yırtık çorabından çıkan başparmağı adeta dayağa davetiye çıkarıyordu.
kızların taçlarını alıp onları peşimizde koşturmak ve bu yüzden bizden hoşlandıklarını sanmak.
ne günlerdi be ev, okul, futbol tüm hayatımız bunlardan ibaretti. şimdi ygs, lys, vizeler, finaller, iş, güç...
Saklambaç oynarken kızlar tuvaletine kaçmak. Abin olduğu nedeniyle erkeklerle daha iyi anlaştığını düşünüp onlarla oynamaya çalışmak, fakat hep saçının çekilmesine ve kavgalı oyunlarda "kötü adam" olmaya mağruz kalmak.
Suluğu boyna takarak dolaşmak , etek açmaca oynamak , dansa davet , hocayla samimiyet kurmaya çalışmak , aşı günleri okuldan kaçmak , sürekli takdir almaya çalışmak , erkekleri dövmek , servise binmeyip eve tek başına gittiği için çılgınca sevinmek .
saçmalık olduğunu kavramış olmak, büyüdüğünün göstergesidir genç, mutlu olmalısın..
yine olsa yine yapardım, çocuktum lan ben ! hoşuma gidiyordu kola kutusunu ezip,taşlarla dizdiğim kalelere gol atmak. sınıflar arası tükürük savaşında ön safta yer almak !
öğretmen kompozisyon yazdırır. özene bezene yazar götürürsün göstermeye. öğretmen der ki: başlık nerede? tekrar sırana geçip oturursun düşünürsün düşünürsün ve hiçbir şey bulamazsın. en sonunda da başlık kısmına BAŞLIK yazarak olayı kapatırsın. oldukça mutlusundur.
