soyhanla silgileri boynumuza asardık.her gün silgi kaybedince aileler böyle bir çözüm bulmuştu. 5 yıl boynumuzda ip ucunda silgiyle okuduk.
apartmandaki çocuklar olarak ayni okula gittik. ata,ece,ben,dila,gizem. beslenme saatinde yiyemediklerimiz yolda yerdik yürüyerek hemde her gün farkli sokaktan gelirdik eve böyle bir takintimiz vardi. çok da güzel olurdu.
Genelde herkesle aram iyiydi sinifta ama mesela bir gun moralim bozuksa o gun okula gittigimde Kimseyi tanimiyormus gibi davranirdim. Agzimdan 1 cumle cikmazdi butun gun. Tek basima ders dinler, calisir, yemegimi yer donerdim.
Oyle sorunlari olan biri de degilim aslinda ama iste sacmalik adi ustunde. Kimse de sen napiyosun mal misin dememis, ilginc.
en yakın arkadaşla teneffüste birbirimizi kovalamak dövmek perdeyi çekip düşürmek camı kırmak birbirimizi öğretmenler odasına atmak( bunu bende çözemedim) birbirimizi aniden bir kızın üstüne itmek vb.
çok salaktık çok. niye birbirimizi dövdük senelerce diye hala sorar sorar cevap bulamayız güleriz.
