90lı yıllardan sonra ortalarda görünmeyen nesildir.
o zamanlar mavi beyaz damalı sıra örtülerimiz vardı. genelde silgi ve kurşun kalem izleriyle kirlenirdi. 3 kişinin tek bir sırayı paylaştığı zamanlardı. öğretmenin de öğrencinin de bir anlam ve değer sahibi olduğu yıllardı. su gibi akıp gitti elimizden.
o 3 kişi arasında paylaşırdı o masa örtüsünün kim tarafından yıkatılacağı. pazartesi günlerine mis kokulu sıra örtüleri ile başlardık. çocukluğumuzu güzel anılarından biriydi vesselam.
2002 de 1. sınıfta yapmışlığımız vardır. şu an köy okullarında yaşatıldığını düşündüğüm veya umduğum şey. sorumluluk sahibi olmamda büyük katkısının olduğunu söyleyebilirim. haftasonu yıkanmak üzere görevlendirildiğim masa örtüsünü pazartesi günü getirmeyi unutmam üzerine öğretmenim tarafından bi güzel haşlanmıştım.
sıra arkadaşının da perdeleri,eve yıkatmaya götürdüğü nesildir.hakikatten okul bizim yuvamız, çarşaf nevresim temizleme işlerini bile çilekeş analaarımız yapıyordu.
Kesinlikle hoş bir anı olarak hatırlıyorum şu an.
Benim ilkokul dönemimde öğrenciler daha düzenli, temiz ve sorumluluk sahibiydi. Öğretmenler bizim gözümüzden türlü naneleri yiyen bir pislik değil Örnek alınması gereken insan modeliydi.
Ayrıca okulda bıçak çekilmez, kimse kimseyi öldürmezdi. Okul güvenilirdi bizim için.
kendini okula adamış fedakâr nesildir. hattâ masa örtüleriyle sınırlı kalınmayıp nöbetçiyken bile gönüllü olarak sınıftaki masa, sıra, cam, çerçeve, kapı, kapı kolu, öğretmenin masası vb. artık ne varsa ve allah ne verdiyse iyice temizlenir yerler itinâ ile silinir süpürülür. (bkz: eskiden ne iyi çocuklardık)
aynı zamanda okula her yıl temizlik parası adı altında harç ödeyen nesildir.
o dönemde idareci olup da zorla para toplayan ve şimdi yaşıyor olan bütün milli eğitim mensuplarını eşşekler kovalasın.
benim neslimdir. O koca poşeti eve çıkarana kadar canımız çıkardı. Okulda son zil çaldıktan sonra güzelce katlanır dolaba konurdu. Her sabah da aynı düzenle serilirdi. Güzeldi valla, şimdi niye yok ki?
