önlük yakalığının köşesindeki kırmızı türk bayrağı.
hepimizde mavi ay vardı, bir çocukta kırmızı türk bayrağı vardı, ne karizma duruyordu bir bilsen sözlük.
tombul faber kalemler, 48'lik mon ami pastel boyalar vs... bunlar için ön koşul paradır. para olduktan sonra sınıfta öğrenciler arasında bir statü farkı yaratacağı gibi veliler arasında da gruplaşma olduğunda göze çarpıyor. küçük kardeşiniz varsa bu tür şeylere rastalayabilirsiniz. gidin bakın derim. böyle yazmışsınız filan diye dedim yani.
büyüklerinizden öğrendiğiniz ilk küfürler.
bizim sınıfta üç murat vardı. okula '' murat koyim de turat.'' lafını ilk ben getirmiştim. 3 sene o lafın havasıyla popom yere değmemişti.
- kokulu silgi-kalem.
- 0.9 uc kullanmak.
- herkes tarafından begenılen cızgı fılm kahramının resmı olan canta defter vs.
- 36 renk pastel boya takımı.
- en buyuk boy resım defterı ve cantası.
- kızlar ıcın uzun sac.
- önlüğün altına giyilen bogazlı body. (benim zamanımda cok modaydı.)
şimdilerde orta sınıfın bile 'çok beğendi çocuk o yüzden aldım yoksa bu tür yerlerden alışveriş yapmam' diyerek hakir gördüğü ama bizim zamanımızda bırak sahip olmayı mağazaya gidip bakınmanın bile statü farkı yarattığı ürünlerdir. önlüğün altına boğaz kısmında maymunlu arması olan bady lerinden giyilip milletin gözüne sokulurdu. bide sürekli alışveriş yaptğını dile getirirken zorlanıldığından kısaltılarak söylenilirdi .
(bkz: dün yine el si va daydık)
bundan yaklaşık yirmi yıl önce bayağı bir fark yaratan nesnelerdir. Şimdi anlatacağım olayla anadolu'da bir köy okulunu kafanızda canlandıracağımı düşünüyorum. Artvin'in savsat ilçesinde bir köyün yaklaşık 100 nüfuslu bir mahallesinde ilkokula başladım. Sene 1991. Okulun toplam nüfusu 25-30 civarlarında. Beş sınıfında bir derslikte toplandığı birleştirilmiş sınıf uygulaması olan ve öğretmeni iki yıllık veterinerlik mezunu olan bir okul. Okul çağına gelen ben babamın o dönemde etrafa göre maddi olanakları yüksek bir ortamda okula başladım. Arkadaş çevrem ve köyde ki sosyal ortam dolayısı ile babamın durumu ne kadar iyi olursa olsun bende yoksunluklarla büyüdüm. Babam kamyoncuydu ve bir gitti mi üç dört ay sonra eve gelirdi. Tam da okulların açılacağı dönemde uzun bir iran yolculuğundan sonra eve döndü. Elinde paketlerle kapıdan içeri girerken büyük bir siyah poseti bana uzattı ve "al bu senin" dedi. Poşeti açtım ve bir anda kalakaldım. Aman allahım! O ne güzel bir okul çantasıdır. Kırmızı renkli, üst kısmında kalem koyma yeri bulunan, üzerinde araba resminin olduğu bir çanta. O dönemde çocuklar evde siyah bezden yapılma şimdi ki kadın çantalarına benzeyen bir çanta ile okula gelirlerdi. Neyse defter ve kalemlerimi doldurup çanta ile okula gittim. Yalnız o çocuk aklımla bile çantanın beni ötekileştirdiğini farkettim yavaş yavaş. Akşama eve gelince çantayı kanepenin üzerine koyar ve seyretmeye başlardım. Daha sonraları ona olan sevgim giderek azaldı ve yerini başka nesnelere bıraktı. Şimdi düşünüyorum da o çanta 4. Sınıfta ki ilk mavi önlüğümle birlikte o günlerden aklımda kalan tek tük nesnelerden biriymiş. Bu konuda bugün yazacaklarım bu kadar.
boya çeşitlerinin hepsi.
(bkz: sulu boya)
(bkz: pastel boya)
(bkz: kuru boya)
(bkz: gazlı kalem) bizim zamanımız da gazlı kalem dediğimiz keçeli kalem boyaları vardı.
+ kaplı defterler,
+ beslenme, suluk seti,
+ kalemlik,
+ müzik dersi için getirilen enstrumanlar.
18 vitesli bisikletle okula gelmek, plastik top yerine dikişli topla maç yapmak, tahta kurşun kalem ile yazmayıp abilere ablalara özenip uçlu kalem kullanmak.
