ilkokul yıllarının kabusu haline gelen eylemdir. öğretmeniniz kürsüde and okuyacak öğrenciyi seçer ve siz andı okurken onu tekrarlayan binlerce kişi olur,en ufak bir hatada sizi dinleyen güruh kahkalarla size eşlik eder. acayip bir sorumluluk ister bu iş bence hayatınızda üstlenebileceğiniz en önemli işlerden biridir.
edit:eksilenecek neyi var ki bunun anlayamadım,hayır yani ilkokulda yaşayan birinin psikolojik durumudur bu olay. *
öğretmenlerin, servisi erken geldiği için sıranın en önünde duran zavallı masum yavruları çekiştire çekiştire çıkarttıkları kürsüde and okutmalarıdır. şaşırdığınız yerde yanınızdakine bırakırsınız sözü veya dudak kıpırdatırsınız. yok yanınızdaki de sizin kadar şaşırmışsa kürsüdeki müdür muavinin onca kişinin önünde "la hoca hanuum, alun bu işe yaramazlaru burdan, nerden buldunuz bu yeteneksiz havuçla kara gafayuu!" diye bağırıp kafanıza vurmak suretiyle gülüşmeler arasında sizi sıranıza geri yollamasına maruz kalırsınız.
(bkz: çocukların psikolojileri nerede bozuluyor)
Neden istiklal marşı gibi hafta bir kere and yapılmıyor ki. Hergün and okumanın mantığı anlaşılmış değil. Öğretmenler her gün mü yemin ediyor, doktorlar her sabah hipokrat yemini eder öyle mi muayeneye başlar.
