aslında ba$lık ilkokulda iken insanların ne kadar sahte olduklarını anlayan çocuk olacaktı ama karekter kısıtlamasına takıldı..neyse konumuza dönelim..
içine kapanıkdır.. hayatı boyunca da böyle olacaktır muhtemelen..
bi i$e yaramaz, derdini anlatamaz.. anca eline kalem kağıt vereceksinde yazacak bir$eyler.. ama o ya$ta senin neyine kağıt kalem..en fazla otur ali ata bak yaz.. sonra ne biliyim git arabalarınla oyna,anne$in ile alı$veri$e gidip yapı$ bir$eye bağır çağır.. ne diye dü$ünüyorsun o ya$ta insanların rol yaptığını, samimi olmadıklarını?? insanları toplum içinde sevilmeleriyle, ba$arılarıyla gerçeklik dereceleri arasında doğru oran olmadığını?? daha 7 ya$ındayken bunları dü$ünen bir çocuk nasıl sağlıklı temeller atar size soruyorum.. nasıl kabullenir sahte olan bi hayatı, ona uyum sağlamayı..
daha küçükken öğretmi$ o iğrenç kadın çoçuğuna rol yapmayı.. daha 7 ya$ındasın ya nasıl ki$iliksizliğini böyle bi hünerle kapatırsın sen?? daha o küçücük ya$ında nasıl yıkarsın küçücük çoçukların hayallerini..
bu ya$ta ba$lar 2 hayatın da dramı.. biri yokluk mertebesinde kaybolurken, diğeri ben'in zifirisinde kaybolur..
velhasıl sizden ricam..
o küçüçük çocuk hatrına samimi olun biraz.. lütfen..
