bunun helvacıoğlu marka olanı vardı. sarısı, kırmızısı, alı moru, pembesi cirit atardı herkesin elinde. bununla ne güzel müzikler icra ederdik üstadım. (bkz: süper baba)-sol fa sol fa sol şeklinde başlardı-, hanımanne, tohumlar fidanayı çalardık. en kötüsü de yeteneği olmadığı kabak gibi ortada olan gençleri bundan sözlü yaparlardı, utanmadan isterseniz flüt çalmak yerine şarkı söyleyin diyeni bile gördük (bkz: sen geç dalganı hoca)
istemedim. Direndim. Müzik öğretmenime "Çoban mı olacağız da zorla flüt çalmayı ögreniyoruz?" dedim. 8. sınıf ögrenci karneme müzik 1 geldi. Pişman değilim. Aksine gururluyum. Suç ne müzik aletinde ne de bende. Suç müzık dersini flüt çalmaktan ibaret olmaya zorlayan boş ögretmendedir. Eski müzik ögretmenlerim harikaydı. Ülkemizdeki türkülerin, marşların kökenleriyle ilgili ödevler verir sunumlar hazırlatırdı. Şu delikli kamışla füt düdü füttu yap yoksa geçirmem demezdi. Bu lanet aleti kullanmak belki bir bana zor gelmiştir orasını bilmem.
Flütle olan ilişkim bir buzdağında zincire vurulmuş olabilir ancak ona olan öfkem hala cayır cayır yanıyor.
