sınıf başkanı olarak havama hava katmak istediğim zaman bu sıranın en önüne geçmiştim.
sonra da mini halkıma dönerek " bakın ben hiç korkmuyorum " diyerek kolumu açmış yüzümü sevgili seçmenlerime dönmüştüm.
yüzümde cepheden cepheye koşarak savaş kazanmış bir komutan edası vardı, ta ki o lanet aşı yapan hemşire koluma iğneyi sokana kadar.
sonra ne mi oldu sözlük?
anneeeeeeeeeeğğğğğğğğğğ diye salya sümük ağladım, annemi çağırdılar, aşıcıya küfür ettim ( ki ilkokul seviyesinde küfürlerdi bunlar ) bir hafta kolum şiş gezdim ve benim bağırmamı gören mini halkım aşı olmamak için sınıfı birbirine kattı. ( arada aşıcı ablaları tekmeleyenler oldu, akabinde rahmetli öğretmenimizden cimcik yediler )
cesaret gösterilecek en önemli yerdir. ön sıraya geçmeksize artı puan kazandırır. hele bir de sevdiğiniz kızın yerine de aşı olduysanız artık kahramanlıkta superman'ı geçmişsiniz demektir.
yani bulunmaz fırsat.
