hiç unutmam muhtemelen 7. sınıftaydım matematik öğretmeni sınıfın en çalışkan kızına 99 verdi. kız hocam yalvardı hocam 100 yapın diye. hoca 100 yapmadı. kız teneffüste ağladı.
lisede yapanları gördüğümden dolayı son derece sevimli gelmekte olan çocuklardır. sınıfta çalışan bir kız vardı ismini yazmayayım şimdi gıybete girmesin. kız 95 falan alınca oturur ağlardı bildiğin. ne yapacağımızı şaşırır elimiz ayağımız titrerdi..
üzüldüğümüzden değil kendisine dalmamak için * ulan sınıfta senden sonra en yüksek not alan 60 falan almış alayımız şehirler arası otobüsün camına çarpan sinekler gibiyiz neyin tribini yaşıyorsun otobüsün şoförü olarak otobüsün içindeyken..
kıl olurdum öyle tiplere. nasıl bir ruh halinde olduklarını da anlayamazdım. benim için geçmem gereken notu almak yeterlidir her zaman. fazlasında gözüm olmamıştır. elimde olsa zaten bu sınav ve puan sistemini kaldırırdım.
haklı olan tiplerdir. sizin gibi aylak aylak yatmamış 100 almak için çalışmışlardır. alamayınca da en insansı tepki olan ağlama ve üzülme haklarını kullanmışlardır.
aslında şımarık değiller hırslı olan tiplerdir. daha çocuk iken ki hırsı ileriye de yansır başarılı bir şekilde. ben de o zamanlar böylelerini dövmek ağzını burnunu kırmak isterdim. ama şimdi anladım ki böyle tipler daha iyi yerlere geliyor hayatta aslında.
