hatıra defteri olayıdır kesinlikle,herkes birbirine seni çok seviyorum yazar ama bir parantez açılır ve belirtilir'sakın yanlış anlama arkadaş olarak yani.'ne çok korkarmışız yanlış anlaşılmaktan yahu.
yıllar sonra hatırlandığında insana komik gelen detaylardır..
defterdeki sayfasında yer kalmadığından, diğer sayfaya geçmek için parmak kaldırmak suretiyle:
-hocam diğer sayfaya geçebilirmiyim? diye öğretmenden izin almak.. (bkz: ben) öğretmen geç yavrum diyene kadar ögretmenin gözünün içine bakarak beklemek.
derste kalem açmak için çöp kutusunun başına 3-5 arkadaş toplanıp , koyu muhabbete dalmak; akabinde öğretmen tarafından farkedilip yerine oturtulmak , ardından kalem açma işinin derste yasaklanması.
-kızların defter kenarlarını süslemesi,
-dersteyken tuvalete gitmek için bir türlü izin alamamak,
-törenlerde bando ekibinin okulun olduğu mahallede tur atması, çocukların kendi aralarında fısıldaması,
-beslenme saatinde kim ne getirmiş diye etrafı dikizlemek,
-resim derslerinde hep serbest resim çizilmesi,
-okulun son günü okula en güzel kıyafetlerle gitmek,
-öğretmenler gününde öğretmene komik hediye almak (şeker, çikolata, cips)
-tuvaletleri dinleyip, ses çıkaranlara gülmek,
-tahtaya konuşanların yazılması,
-seçilen kollar,
-sınıf kitaplığından kitap alıp, bir daha götürmemek vs.
22 yaşında, ilkokul 1 defterim elime geçtiğinde tüm b harflerinin d , tüm d harflerininde b diye yazıldığını görmek. ve ögretmenin üşenmeden bunların hepsini düzeltmiş olması.
öğretmen sınıfa girdiğinde herkes öğretmenim çok güzelsiniz, hocam harikasınız diye iltifat ederken, ayhan diye bir hırço bokum gibisin dedi.
sınıfta bir an garip bir sessizlik herkes Ayhan'a bakıyor.
hoca garip garip Ayhan'a bakarak oğlum sıçta güzellik yarışmasına gönderelim o zaman dedi.
hoca espri yapmıştı belli ancak kimse anlamadı.
kısa bir sessizlikten sonra hoca konuya girdi ve derse başladı.
yaşım 18 olduğunda ne demek istediğini anladım ve yuvarlanarak güldüm amk!
