Tanisma faslinda ebeveynlerin mesleginin sorulmasi durumu. Bu rituel kesinlikle degismeli. Anne babasi olmayan cocuklar dusunulmuyor. Bana baba meslegi sorulmustu.bende babam yok vefat etti demistim. Angut sinif kuru gurultu yaptigindan benim cevabim duyulmamisti. ikinci kez tekrarladigimda zaten aglama fasli. ilkokul denildiginde ilk aklima bu geliyor. Rezalet ani.
Resim hocasi 'yusuf' gercekten nefret edilecek bir ogretmendi.ogrencileri hep ayirirdi ,tembel-caliskan ayirimi yapardi,rencide ederdi ogrencilerini.resim derslerinde eksik bir malzeme gordugunde kucuk dusururdu ogrencilerini((benimle de bu konuda cok ugrasmusligi vardir)).unutulmadik detaylardan((nefretlik detay))) birisi de 'resimci yusuf'.
teneffüse nerden çıkılacağı bilinmediğinden ve annenin yabancılarla bir yere gitme öğüdünü tutup, sınıf arkadaşlarının teneffüse çıkma tekliflerini reddedip tümmm gün o tahta sırada oturmak.
Yıl 1986. Az ötemizde çernobil nükleer santrali patlamış. Hap kadarım o yıllar, oturup trt haberlerini takip edecek değilim ya. Sadece patladığından haberimiz var. Neyse, okula durmadan kamyonlar geliyor, lan noldu derken, bir sabah erken... Süt, fındık falan dağıtmaya başladılar bize, hem de beleş. Ders arasında bir grup eleman girip, sınıfın ortasına yığıyor şişe sütleri, fındıkları. Sonra da beynini siktiğim bilinçsiz öğretmeni, bardak ve avuç büyüklüğüne göre pay ediyor, çernobil ganimetlerini. Ben de süt hastasıyım, ertesi gün okula gelmeden önce evdeki vazo büyüklüğünde en büyük bardağı aldım. Neredeyse 1 şişe sütü alıyor içine. cepler de fındık dolu, çingene mahallesi manzarasını seyrede seyrede götürüyorum malı. Yaş ilerledikçe öğrendik ki, bu puştlar radyasyonlu diye iç ve dış piyasada tüketemedikleri şeyleri bize çakıyorlarmış. O sütleri içmemiş, fındıkları yememiş, o kadar radyasyonu almamış olsaydım şimdiye başbakandım lan ben!
ilköğretim 7. sınıfa giderken başımdan geçmiş hala aklımdan geçmemiş bir anıdır. çok sevdiğim bir kız vardı.
öyle sevmek ki düşününce uçmak, uçunca sonsuz olmak...
neyse asıl meseleye gelelim. sabah okula gitmiştim. fena kar yağmıştı. pencereden okulun önüne bakıyordum.
sevdiğim gelecekti. sırf onu göreyim diye erken giderdim okula. pencereden gözüktü birden aklım düşmüştü yerinden.
birden arkadşlardan biri geldi ve okul iki gün tatil dedi. kar çok yağmış müdür yardımcısı söylemiş herkes evine gitsin.
karanlık oldu aklım birden iki gün onu göremeyecektim. ve pencereden geri dönüp evine gidişini izledim onun.
burda apaçık bir yanlış vardı kabullenemiyordum onu iki gün göremeyeceğimi. müdür yardımcısının odasına gittim.
dedim ki hocam ben arkadşlarımı toplasam bahçedeki karları temizlesek okul tatil olmasa olur mu?
saflık işte hoca çok gülmüştü. sonra dediki biz belirlemiyoruz vali belirliyor kar tatilini.
bende çıktım okuldan eve gidiyordum. ev okulun hemen dibinde. ama hiçbir kısa mesafeyi yürümemiştim bu kadar uzun sürede.
dersin beden eğitimi olduğu saatlerde hep matematik dersi olması.
not: bu eminim birçok kişinin başına gelmiştir. hocamız sağolsun 4 yıl bi de yarım dönem geçirdiğim ilkokulumda * yaptığım beden eğitimi dersi sayısı bi elin parmağını geçmez; hep matematik olmuştur o beden eğitimi dersleri. herhalde bu yüzdendir; matematiği hiç sevmedim/sevemedim anasını satayım.
ben pantolonun düğmesini ilikleyemezdim. tuvalete gidince dersin bitmesini bekler öğretmene ilikletirdim. bir gün yine aynı eylemi gerçekleştirdikten sonra arkamı bir döndüm aşık olduğum kız kıkır kıkır gülüyor. görmüş olayı, yıllarca aklımdan çıkmadı bu olay. sonra ben o kızla yıllar sonra feysbuktan irtibat kurdum, muabbet ilerledi o aralar o da beni seviyomuş meğersem.(ciddiyim lan) ama o bu dakikaları hatırlamıyor. ben hatırlattım,sonra da ayrıldık.
ilkokulda ortaokulda ve lisede hiç harçlık almadan büyüdüm taaki üniversiteye kadar, halen içimde bir uktedir ama olsunbe, çocukkende diz kapaklarımız kabuk bağlardı ve acımazdı onun gibi birşeydi aslında.
ilkokulda bir adaşım vardı alperen diye çok ta iyi futbol oynardı birde çok hızlı koşardı neyse yalnışlıkla faul yaptım sınıfın en güçlüsüde benim tabi alperen anneme küfür etti kaçtı koşmaya başladı ilkokulluyuz ya yediremiyoruz anneme küfür ediyo yani sigorta attı bende oyunu durdurttum yakalayın lan onu bana dedim arkadaaslara herkes peşinde bunun koşuyoruz bahçede yakalamıyoruz herifi bir hızlı koşuyor ben sınıfın bulunduğu koridora saklandım eninde sonunda gelecekti sınıfa neyse bu girdi sınıfa herkes sınıfta toplandı ben girdim bu sınıftada kaçmaya başladı beni tuttular bu yine kaçtı kızlar filan izliyo çığlık atanı var alperen koridorda kaçarken iman gücümüdür artık o anki kızgınlıkmıdır yetiştim buna koşarken arkadan ensesinin üstüne bir yumruk attım anaaa alperen düştü yere kalkmıyor yerden alperen kalk lan anaa öldümü lan dedim koridorda bir çığlık koptu anlatamam size öldümü ölmüş ölmüş ölmüş hocaaaaaaam! ölmüüüşşş herkes toplandı ben yusuf tabi korkuyorum sonradan çıktı meğer bayılmış bu hocalar ayılttı filan ilkokulda çok içimi burkan bir olaydı bu.
tembeller ve çalışkanlar sırası vardı. öğretmenimiz yaramazlık yapanları da bu bölüme oturtur, iki tarafin birbirleriyle iletişim kurmalarına izin vermezdi. tembel de değildim ama hep tembeller sırasında oturdum. ilkokul hayatimi hatirlamak istemiyorum. dolayısıyla öğretmenimi de.
beden derslerinde maç olur ya, ben bir keresinde kaleye geçip hiç gol yememiştim işte o günden sonra oooooo büyüksün kaptan falan filan bana gazı verdiler de verdiler, ileriki hafta ise oyuncu seçersin ya, kaptan ilk beni seçti kaleye. herkes ooo falan. neyse geçtik kaleye amına koyim, geçmez olaydık rezillik. gelen tüm topları içeriye aldım. bu da böyle bir anımdır.
bizim bir arkadaş vardı ömer, kekemeydi bu çocuk. yalan yok çok severdim elemanı. saf mı saf, komik mi komik, gülüşüyle milleti güldüren tiplerdendi. canını teslim et git yani o gülen çocuğa, öyle güven verirdi adama. durumları da pek iyi değildi. neyse bir gün hoca kaldırdı ömeri istiklal marşını oku dedi. ömer kekeliyor okuyamıyor, hoca sakin olmasını söylüyor, ömer yine okuyamıyor ve hoca anlıyor ki ömer bu işi bilmiyor aga. biz bir ara ömeri tahtadan hocaya doğru sekerken gördük ondan sonrada hoca bize ödev verdi zaten daha da görmek istemedik. istiklal marşının 10 kıtası ezberlenecek. daha ilk okul 3. sınıf filanız herhalde. ben daha okul numaramı ezberleyememişim neredeyse, adresi zaten bilmiyorum, hoca istiklal marşını ezberleyip gelin diyor. bizim hoca manyaktı bu tür konularda zaten. çocuk yapamaz , ağır gelir filan yok! kafasına esti mi olacak, kralını tanımaz yoksa. haaa yalan yok çok ta severdi öğrencisini ama istediğini yapamazsan bu sevgisini farklı şekillerde harmanlayıp sunardı.
yine neyse diyelim efendim. hoca ödevi verdi, biz de aldık, kabul ettik tabi ayıp olmasın diye. yoksa zerre korku yoktu bizde arada bir kaç damla gözyaşı bazen de ıslak donlar... ödev verilmiş ama ertesi güne yamulmuyorsam. biz evde harıl harıl ezberlemeye çalışıyoruz tabi.
korkma sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak,....
.
.
.
çatma kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal,...
.
.
. istiklal!
buraya kadar her şey güzel de buradan sonra işler karışıyor tabi. hebele hübele biz yarım yamalak yırtınıyoruz ama nanay! velhasıl-ı kelam ertesi gün sınıfta hoca soruyor. sınıfta kimseden çıt yok, herkes kafayı gömmüş sıranın altına,sıra dayağını bekliyoruz ama birden bir ses, evet sanki bir melaike gönderdi yaradan gökyüzünden. biraz kekeliyor ama olsun. 'ben ezberledim öğretmenim' diyor. oha lan melek değil, bu bizim ömer. bak okuyamazsan döverim tehditi de yıldırmıyor ömeri çıkıyor tahtaya. o çocuk kekeleye kekeleye 10 kıtayı da okuyor hacı hem de eksiksiz, yanlışsız, tastamam anlayacağın. hoca ' aferim lan ömer. demek ki isteyince oluyormuş' diyor. ömer yine gülüyor tabi ve ekliyor ' dün evde elektrikler kesikti öğretmenim mum ışığında ezberledim' bizde bir 'ohaaaaa' durumu oluyor hocanın gözleri dolmuş. kalkıyor ömeri öpüyor, arkasından yapıştırıyor ömere! 5'i yapıştırıyor lan o kadar da değil.(swh)
işte budur benim ilkokuluma dair iç burkan detayım. o çocuğun bizden önce ezberlemesi, bizim onun kadar azmimizin olmaması, tokat yemesi, hocanın gözlerinin dolması, ya da benim 5 alamamış olmam. tam emin değilim.
1- beden eğitimi dersinin ilk ders ya da üçüncü, dördüncü ders olması. yani kısacası son ders olmaması. kim giyecek tekrar o kumaş pantolonu, kundura ayakkabıyı.
2- durumu kötü öğrenciler vardır sınıfta. bu öğrencilere okul ayakkabı yardımı yapar, çanta yardımı yapar. ne zaman iki kişide aynı ayakkabıyı görsem onun durumunun iyi olmadığını fark ederdim ve içim burkulurdu.
sihirbaz gelmiştir okula,gösteri paralıdır ve gel gör ki son paran önceki teneffüs simide gitmiştir,ama bir bakarsın yalnız değilsindir ve nihayetinde izleyemeyenler için bir daha sergilenir gösteri e sevinirsin işte *.*
4. veya 5. sınıfta fakir öğrencilerin mont, ayakkabı, kalem, defter gibi ihtiyaçları karşılanıyordu, bunun için de sınıfın en fakir öğrencilerinin tespit edilmesi gerekiyordu. bu işi kimseyi incitmeden yapmayı beceremeyen ingilizce öğretmenimiz sınıfın ortasında 5 kişiyi tahtaya kaldırmış ve ayakkabılarına bakarak: 'şimdi hangisinin adını yazacaksın o listeye hepsi birbirinden fena' diyerek o 5 öğrenciyi tüm sınıfın önünde rencide etmişti. o arkadaşlarımın başları önünde utangaç bakışları hiç aklımdan çıkmaz tabii o hocanın düşüncesizliği de.
