Yıl 1986. Az ötemizde çernobil nükleer santrali patlamış. Hap kadarım o yıllar, oturup trt haberlerini takip edecek değilim ya. Sadece patladığından haberimiz var. Neyse, okula durmadan kamyonlar geliyor, lan noldu derken, bir sabah erken... Süt, fındık falan dağıtmaya başladılar bize, hem de beleş. Ders arasında bir grup eleman girip, sınıfın ortasına yığıyor şişe sütleri, fındıkları. Sonra da beynini siktiğim bilinçsiz öğretmeni, bardak ve avuç büyüklüğüne göre pay ediyor, çernobil ganimetlerini. Ben de süt hastasıyım, ertesi gün okula gelmeden önce evdeki vazo büyüklüğünde en büyük bardağı aldım. Neredeyse 1 şişe sütü alıyor içine. cepler de fındık dolu, çingene mahallesi manzarasını seyrede seyrede götürüyorum malı. Yaş ilerledikçe öğrendik ki, bu puştlar radyasyonlu diye iç ve dış piyasada tüketemedikleri şeyleri bize çakıyorlarmış. O sütleri içmemiş, fındıkları yememiş, o kadar radyasyonu almamış olsaydım şimdiye başbakandım lan ben!
teneffüse nerden çıkılacağı bilinmediğinden ve annenin yabancılarla bir yere gitme öğüdünü tutup, sınıf arkadaşlarının teneffüse çıkma tekliflerini reddedip tümmm gün o tahta sırada oturmak.
Resim hocasi 'yusuf' gercekten nefret edilecek bir ogretmendi.ogrencileri hep ayirirdi ,tembel-caliskan ayirimi yapardi,rencide ederdi ogrencilerini.resim derslerinde eksik bir malzeme gordugunde kucuk dusururdu ogrencilerini((benimle de bu konuda cok ugrasmusligi vardir)).unutulmadik detaylardan((nefretlik detay))) birisi de 'resimci yusuf'.
Tanisma faslinda ebeveynlerin mesleginin sorulmasi durumu. Bu rituel kesinlikle degismeli. Anne babasi olmayan cocuklar dusunulmuyor. Bana baba meslegi sorulmustu.bende babam yok vefat etti demistim. Angut sinif kuru gurultu yaptigindan benim cevabim duyulmamisti. ikinci kez tekrarladigimda zaten aglama fasli. ilkokul denildiginde ilk aklima bu geliyor. Rezalet ani.
