benimdir.yanlız bendeki biraz farklı.ben güzel güzel derse girdim.güzel güzel dersten de çıktım.çıktıktan sonra bahçede bizim kırmızı servisimizi * göremeyince beni bıraktılar gittiler,kaldım burada diye hüngür hüngür ağlamıştım.seevis şoförü iki tane büyük kıza gidin şu salağı alın gelin demesiyle kendime gelmiştim.
şu an baktığımda içim gidiyor bu bebelere. o her şeyin başladığı ilk gün etrafımda ağlayan çok çocuk vardı. anneme neden ağlıyor bunlar diye sorduğumu hatırlıyorum. sonra öğretmenimizin yakasında 1-b etiketi vardı, hemen bir düzene geçildi, sıraya girdik. ben o dakikada annemi unutmuştum. anında bikaç kişiyle kutu kola bulup maç yapmaya koyulduk. ilk ders için sınıfa çıktık, teneffüste kapıdan ilk çıkan bendim. hemen bahçeye 'top' oynamaya gitmiştik. yıllar sonra öğrendim ki meğer annem o gün diğer anneler gibi beni sınıf kapısının önünde beklemiş, ağlarsam diye. ama beni coşkuyla koşar görünce eve gitmiş. vay anasını ne günlerdi ya.
