büyük ihtimalle ilk gördüğünde sizi hatırlamayacaktır.sizce önemli bi kaç olayı ayrıntıyı heyecanla anlatırsınız ama nafile: hııııı tabi ya denir 20 dk süren anan baban nası iyi çalış derslerine muhabbetinden sonra evin yolu tutulur.
cok istenmesine ragmen yapilamayan eylemdir. elini opmek hersey icin tesekkur etmek istersin ama yillar gecmis o yasadiginiz sehirden tasinmistir. nerde oldugunu bilirsiniz ama bir turlu ulasamazsiniz kendisine. o uc yil olmasa ben simdi cok daha farkli olurdum iyiki varsiniz iyiki benim ogretmenim olmussunuz demek istersiniz.
15 SENE SONRA iLK DEFA TAM iŞ YERiNDE KAFAYI KIRARKEN TELEFONUM ÇALDI ARAYAN iLKOKUL ÖĞRETMENiM. ARADAN 15 SENE GEÇMiŞ HiÇ KONUŞMAMIŞIZ ANNEMLERDEN NUMARAMI ALIYOR VE ZURNANIN ZIRT DEDiĞi ANDA ARIYORKEN NEDEN ÇOK SAMiMi KONUŞMAMIŞIM DiYE BiZE GELDiĞiNDE Bi TON FIRÇASINI YEDiĞiM iNSANIN ÇOCUKKEN TAHMiN EDiN NE KADAR DAYAĞINI YEDiĞiMi. BiR DE BU KADINI ZiYARET Mi AMAN AMAN.
yıllar sonra yapılırsa öğretmen sizi tanımakta zorluk çeker. okul numaranızdan değil de, size attığı bir dayağı hatırlayarak anımsar kim olduğunuzu. henüz küçük bir çocukken herşeyi bildiğini sandığınız bu kişinin aslında cok az bilgiye sahip olduğunu hissettiğiniz an, ona karşı olmayan saygınız biraz daha azalır. Savunmasız sınıf sakinlerini azarlayan ve yer yer dayak atan bu çaresiz insana yaptıklarını hatırlatmak ve aynısını ona uygulamak istersiniz. sonra vazgeçip bir daha hayatınız boyunca uğramazsınız yanına.
ne güzel şeydir o.
kendinizi tanıtır sizi hatırlamasını beklersiniz.
çoğuda hatırlar (annemden bilirim. öğrencilerinin çok azını hatırlayamaz)
ama önemlide değildir. mutlu olurlar.
karşılarındaki kocaman bireyde payları vardır.
hatırlanmış, vefa gösterilmişlerdir.
gidiniz, bulunuz, ziyaret ediniz. sizi hatırlamasada.
elbette insan olmayanlarını ayrı tutuyorum.
