alt tarafı harfleri bir de sayı saymayı öğretti. başka ne katkısı var? onu da düzgün öğretemedi. 2. sınıfın sonunda hala düzgün okuyamayanlar vardı. yemişim öyle öğretmene saygıyı.
1. sınıf; makbule çetin.
2'den 5. sınıfa kadar; mehmet güldal.
siyasi görüşümü şekillendiren ailemden sonra ilk şekillendiren insan oldular. ailem verdiği görüş bendeki yerini kaybetse de onların görüşü kaybetmedi.
tek unutulmayan öğretmendir, aslında lise öğretmenleri daha çok ilgilenir ama çok oldukları için unutulurlar, ama ilkokul öğretmeni ilgilenmesede ilgilendi gibi olur.bende hatırlarım kendilerini o zamanlar devdi gözümde şimdi düşünüyorum da hiç de bir farkı yokmuş aslında.
insanin karakterine en cok etki eden insan. 3 gundur ruyalarima giriyorsun be hocam. 2 kez karsima ciktin. sana yaptigim okuzlukleri affet canimin parcasi. ben senin eserinim. meger sen ne kral bir kadinmissin. lisede ki hocalari gorunce anliyorsun herseyi. giden zaman geri gelmez dimi ogretmenim?
yaşça ne kadar büyük olursa olsun, yeri gelince öğrencileriyle çocuk olabilen, yeri gelince gayet ciddi olabilen insanlardır. bazen çocuklarla uğraşmanın zor olduğunu söyleyerek yaptıkları işin yoruculuğundan bahsetselerde bir lise öğretmeni kadar ızdırap çekmemiştir bir çoğu.
diğer öğretmenlerden mutlak bir farkı olan, diğer öğretmenlerden daha güvenilir ve samimi olduğuna inanılan insandır. yıllar geçse de adı, sanı, yüzü unutulmaz. hatta o yıllara ait fazla 'sıra dayağı' anıları barındırmıyorsa öğretmenler günü kutlanılası insandır.
tüm akademi hayatındaki öğretmenler arasında öğrencide en çok iz bırakan öğretmendir. yeri asla doldurulamaz. bir çocuğa sevmeyide nefret etmeyide o öğretir.
okumayı ilk öğreten öğretmendir. bunun yanında tokat yemeyi, parmak uçlarımızı birleştirip cetvelle o minik parmak uçlarımıza vuran ilk insanlardır.
ben 12 eylül dönemlerinde öğrenci olduğum için bir tane ilkokul öğretmenimiz olmadı. ara sıra değişirdi. hem öğrencilerin, hem öğretmenlerin psikolojisi iyi değildi. çünkü her gün sokaklarda kavgalar, cinayetler, eski komşuların birbirlerine düşman olup evlerini yaktığı dönemlerdi o zamanlar. silah sesleri içinde, tehlikeli ve heyeceanlı ve genelde yokluk içinde geçen dönemlerdi. şimdi ki gençler bilmezler ve de anlayamazlar bir komşunun diğer bir komşunun evini yakmanın ne demek olduğunu. çok acı ve karanlık zamanlardı o zamanlar.
o zaman sağ-sol du tüm dava. sağcıysan da ölüyordun, solcuysan da ölüyordun. mahalleler bile bölünmüştü. bir yerden bir yere gitmeye gerçektende g.ö.t.* gerekiyordu. hala unutmamışım, büyüklerimizin tavsiyesi idi, biri yolunuzu kestiğinde ve ''sağcımısın,solcumusun?'' diye sorduğunda ''ekmek partisindenim'' diyecektik o durumdan kurtulmak için.
lafı lafı açıyor, o zamanlar 7-8 yaşlarında olmama rağmen bir sürü anım var. çatışmaya bile girmiştim o yaşta. bildiğin silahlı çatışma. takır takır.
ilkokul öğretmenim bile kafayı yemişti. ruh sağlığı bozulmuştu. şimdiki gençlere sesleniyorum; içinde bulunduğunuz türkiye nin değerini bilin. başka bir ülkede size asla böyle bir yaşam alanı yaratmazlar. o zman sağ-sol sorunu idi, şimdi yaratılmak istenen türk-kürt sorunu. avrupa ve israil büyük bir çaba içinde tekrar o günlere dönmemiz için.
olan yine bu ülkenin insanlarına olacak, onlar uzaktan bilgisayarları başında türkiye de olan çatışmaları hamburgerlerini yiyerek izleyecekler.
tanıdığım herkes ilkokul öğretmenini çok sever ama ben sevemedim. hatta ailem benden daha çok sever kendisini.
benim öğretmenim, sınıf ayrımı yapan bir insanın önde gideniydi. çalışkan olmasa bile zenginleri, memur çocuklarını öne oturturdu hep. ben ise ne zengindim, ne de memur çoçuğu, işçi bir babanın, ev hanımı olan bir annenin çocuğuydum ben. çalışkan değildim ama tembel de değildim, ortalama bir öğrenciydim. ara sıra geç kalırdım okula, benim güzel öğretmenim, beni çok kötü azarlardı. Azarlamaması için ya zengin çocuğu olacaktım ya da annemle birlikte gidecektim. Annemi ikna edip okula gitmek zaten bir işkenceydi. 1.sınıfın ilk haftasından beri okula kendim gidip geliyordum çünkü. derste yeşil elma yeyip dururdu, düşünmezdi hiç kimsenin canı çeker mi diye. yani ilkokul 5'e kadar tüm fakirler arkada ve yan yana takıldık, benim güzel öğretmenim sayesinde. ortaokula geçince bu değişti mi peki? tabi ki hayır, zenginler birbirine, fakirler birbirine yapışıp kalmıştık. hani anlatırlar ya, biz bütün sınıf çok iyi geçinirdik, hepimiz kardeş gibiydik ah o eski yıllar falan. benim hayatımda hiç böyle bir şey olmadı ve sanırım olmayacak.
öncelıkle bu başlığa ait tüm entyleri okuyup oyladım.
kesinlıkle unutulmayandır.kimisi çok sever kimisinin hayatında kötü izler bırakmıştır.ben sevememıştım.
sarışın,kocaman gözlükleri olan bi bayandı.
hatırlıyorum birgun tahtaya çıkardı.herkese bir ay ismi söyleyip yazmasını istıyordu.bana "ağustos" düşmüştü.şuan düşünüyorumda cidden yazılışı en zor ay...yazamamıştım, daha 1.sınıfım...nasıl utandırmıştı.
bir arkadaşım vardı en önde oturuyordu.gözlüklerini evdde unutmuş tahtayı okuyamamış.yapıştırdı tokatı.
şu kısmı dahada ilginç...öğretmenler günü gelmeye görsun.ders yapmayıp sıradan öğretmenler masasına yanına gidip hediye verırdık o,ismi lazım değil, açardı.yüz ifdesinden belli oluyordu beğenıp beğenmedığı...durumu olan var olmayan var.hep bir ayrımcılığı olmuştu.
herhalde ölene kadar kulaklarını çınlatacağım.iyi dileklerimle...
nasıl öğretmen olduğunu bilmediğimdir. son derse kadar toplama işlemi yaptırıp son ders şarkı söyletendir.
bide kendi kendine pabuç deyip gülerdi, hiç anlam veremedik.
bir çocuğun hayatının dönem noktasıdır ilkokul öğretmeni. çünkü anılarda her daim canlı kalacak, özlemle anılacaktır. çocukken kah en korkulan şey, kah en içten sevgilisi, kah da en çok aranan hayat gurusudur ilkokul öğretmenlerimiz...
kendi evinde paralı bir şekilde özel ders verir ve bu özel derse katılan herkes sınıfın dahileri diye kandırılır.Her öğretmenler gününde altın bilezik alır almazsa yüzü düşer üzülür.
hayatımda gördüğüm en güzel kadındı.öğretmenim olduğunu öğrendiğimde sevinç gözyaşları dökmüştüm.sadece güzellik değil bilgi olarak da mükemmeldi.ne biliyorsam şuan tohumunu sen ektin.seni çok özledim öğretmenim.
kucukken seni tuvalete bile goturen kendi cocugu kadar seven ve seninle ilgilenen kisi . ilk gun cok zordur ama ogretmenin cok iyi oldugunu ve endiselerinin ve huzunlerinin gereksiz oldugunu anlarsin .
