her ilkokul öğrencisinin sınıf olarak yaptığı klasik eylem.
bu durumun en yoğun şekilde görüldüğü dönem ilkokul 1. sınıftır. ilerleyen yıllarda sorulan sorulardaki uzatma süresi gittikçe kısalır.
mesela sınıfa müdür yardımcısı filan gelir. şöyle bir diyalog gerçekleşir;
- çocuklar nasılsınız?
+ iyiyiiiiiiiizzzzzzzzzzzzzzzzzz.
- öğretmeninizi sevdiniz mi?
+ eveeeeeeeeeeeeeeeetttttttttt.
- world karttan işlem yapıldığında pos cihazından nasıl bir ses çıkar?
+ vadaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa.
- aferin.
ama anca sınıftayken böyle cevap verirler. günlük hayatta bu muhteşem özelliklerini pek kullanmazlar. seslerinin az çıktığını düşünürler ama o tiz sesleriyle bütün okulu inletirler. bu öğrenci grubunun tek rakibi komutan "nasılsınız?" diye sorduğunda sağol diyen askerlerdir.
ayrıca öyle bir uyum içerisindedirler ki; en ufak bir senkronizasyon hatası olmaz. hepsi aynı anda başlar, aynı anda bitirir. en güzel seslendirdikleri şarkı çile bülbülüm çile'dir.
öğretmen: evet çocuklar, hadi şimdi de müdür yardımcımıza son öğrendiğiniz şarkıyı söyleyin.
öğrenciler: çileeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee aaaaaaaaaaaaaaaaahhhh ahhhhhhh çile bülbülüm.
öğretmen ve müdür yardımcısı: allah!
sınıf başkanı: aa sadece bu kadar mı sesiniz çıkıyor, olmadı baştan alıyoruz.
