bir sirada ücer dörder cocuk oturuyor, üzerlerindeki deniz mavisi önlükleriyle, kocaman gözleri tahtadaki ögretmene dikilmis...
"sen hangi takimi tutuyorsun?"
hemen solundaki minicik kizdan geliyor soru. saclari iki örgülü kizin... en yakin arkadasin... 2 sene önce okulun ilk günü annesinden ayrilmamak icin aglarken teselli ettigin minicik kiz... o günden bu yana en yakin arkadasin olarak benimseyip, aradaki 30 cm'lik boy farkina aldirmadan yan yana oturmaya karar verdiginiz...
"galatasaray."
hic düsünme zahmetine bile katlanilmadan verilen bir cevap...
evdeki herkes sari kirmizi cünkü. degil ankara'da ki maclari kacirmak, istanbul icin hafta sonlari günes dogmadan, cikinini alip yola koyulan cinsten hem de...
o kadar fanatiksin ki o yillar, kücük dayin fener'li diye eve bile almiyorsun...
"gatasaray kötü bir takimmis, en iyisi beşiktaş. sen de onu tutsana."
"yoo, kötü bir takim degil ki, benim babam, amcalarim falan da galatasaray'li."
"ama ben beşiktaş'liyim, sen de tutsana."
"bilmem ki..."
"ikimiz ayni takimdan olurduk, cok güzel olurdu."
"tamam o halde. ikimiz de beşiktaş'liyiz artik."
ilk bas kaldiri, evdeki tüm fanatik figürlere inat...
ilk yapilan secim, biraz zorlama da olsa...
"ben artik beşiktaş'liyim!"
avaz avaz bagirmak eve gelince...
"sakin karisma baba. galatasaray iyi bir takim degilmis, en iyisi beşiktaş!"
ve ankara'da beşiktaş maclari... hafta sonlarini panayira ceviren...
yepyeni bir eglence...
isi abartip istanbul'a gidilemese de henüz, iki örgülü, en yakin arkadas ile beraber babalarin kavalyeligi esliginde maclara gitmek.
fanatik galatasaray'li bababin plajdaymiscasina bacak bacak üstüne atip, yayilarak izledigi maclarda avazin ciktigi kadar metin-ali-feyyaz tezahüratlari yapmak...
"bir iki üc gol yetmez,
dört, bes, alti olsun..."
zamanla sevmek, benimsemek, ait olmak o kocaman aileye...
baba ve amcalari bir sekilde kabul etmis de olsan, fener'li dayi ile hala atismaya devam etmek ama...
ilkokulun bitmesi, en yakin arkadas'in kibris'a gitmesi...
ilkokul'dan ve o iki örgülü, minik kizdan kalan tek yadigar'in - beşiktaş'in - tek tutku haline gelmesi hayattaki...
___
yillar sonra ilkokula giden bir cocuk yanima gelip de;
"bana beşiktaş'i anlatsana." derse eger, ona sunu diyecegim;
"aradan yillar gecse de, akla hep ilkokulu ve simdi nerelerde oldugu bile bilinmeyen en yakin arkadasini getiren takimdir beşiktaş. o iki rengi ne olursa olsun sevmenin ne demek oldugunu ögreten takimdir. en büyük tutku, en büyük asktir..."
bu ve bunun gibi başlıklara girilen entryleri okutmak yeterlidir.beşiktaşın koyduklarının acıdan nasıl saldıracaklarını bilememelerini görmek onun daha iyi görmesini sağlayacaktır bu büyük aşk beşiktaşkı.
