ilkokuldaki sınıf oğretmenim (afedersiniz diyerek ve o işi yapanlardan ozur diyerek soyluyorum,çunku onlar daha karakterlidir) orospunun tekiydi.sordugu soruyu bilemezsek ya da sınıfta çok konusursak kalbimiz duracak duruma gelene dek bağırıyodu ve yanağımız iyice kızarana acıyana dek sıkıp sallıyodu.kabus gibi biriydi.annem-babam ayrı diye beni de ezmeye çalışırdı.şimdiki halim olsa o sarı çiyan saçlarını alıp o yeşil tahtaya surterdim.
Hediye delisinin tekiydi.sınıfta zengin olan ailelerin çocuklarıyla daha bi ilgiliydi.
Şimdi o 36 kişilik sınıfta o karı kime az önce bu dediklerimi yaptıysa onların hiçbiri iyi derecede Anadolu lisesini falan kazanamadı.
Ama o pohpohladığı zenginlerin çocukları daha iyi eğitim gördüğü için onlarla daha ilgili olduğu için onlar daha iyi yerlerde.
Kıssadan hisse: Her şey ilkokulda başlıyor.ileride çocuğunuzu gondereceğiniz okula ve oğretmene dikkat edin.
Ilkokul besteyim boy 168 kilo 60 yasitlarimin yaninda dev gibi kaliyorum ama bir o kadar da efendiyim. Ingilizce dersindeyiz, her sinifta oldugu gibi bizde de picler grup olusturmus efendi oglanlari rahatsiz ediyor, laf atiyorlar. Kendi halimde dersi dinliyorum. Arkadan bunlarin grubundan biri kagit firlatiyor bana top halinde once ya sabir diyip bir sey demiyorum. Dersin ortalarinda daha da siddetleniyor bu kagit atislari. Hayvan gibi sinirleniyorum, birnumdan alev cikiyor adeta arkamdaki sirayi firlatip, napiyon la napiyon diye cocugun ustune yuruyorim. Cocukta napican dovucen mi diyo ayni sirada, hocada bagriyor evladim yapma dur gec yerine, sikimde degil ama. Cocugun onune geciyorum ve tekmeyi basip tekmeliyorum cocugu, en son hatirladigim o, cocugu zar zor rlimden almislardi. Sikerler beyler, bu pic gibi olmayin.
4.sinifa gidiyorum ozaman koridorun basindaki sinifta okuyoruz. sifinda kapisi cok zor kapaniyor cogu vitaminsiz kapatamiyor bile butun gucunle cekmen lazim ozamanki gucumuz nekadarsa artik herneyse tenefusteyiz kapinin yanindaki duvara yaslanmisiz 4-c den bir hatunla kesisiyoruz buda ayni duvara sirtini yanlamis iki elini yana acmis. Sonra ben sinifa giriyorum sirama oturuyorum bakiyorum pencerelerde acik cereyan yapiyor hemen kalkip sinifin kapisini Allahuekber biiir diyerek tum gucumle cekiyorum kapanmiyor hirs yapiyorum ikinciye cekiyorum kapaniyir sirama geciyorum .Dersin ortasinda 4-c nin hocasi elinde cetvelle parmagi kan revan icinde olan o kizi getiriyor megersem kizin parmagina abanmisim kapiyi sonrasini hatirlamiyorum nasi dovduyseler amk gozumu bi actim annem gelmis.Beni aldi ananeme goturdu o da kursun doktu kursun tuzla buz oldu ulan zaten korkuyorum kizin parmagi sikistirdik hapse gircem ananemde kursuna bakip yamuk bi cikintiyi kizin parmagi kopmus demez mi. Dedim simdi yarragi yedik kesin hapse gidiyom. Sonucta bi sik olmadi ama hala uzulurum o kiza.
buda boyle bir travmamdir.
Annenin beslenme çantasına haşlanmış yumurta koyup koymadığı şüphesi.
Bir de sıra dayağı. Kurunun yanında yaşı da yakardı hoca bile bile. O yaşlarda bunu öğrenmek zorunda değildik bence
Ben çok kolay korkan bi insanım ve daha 4. Sınıfa giderken ilkokul hocamız bize testere izletmişti. Aynı hocamız bize laylaylom galiba sana göre sevmeler şarkısını ezberletmişti. Her gün tahtaya çıkıp koro halinde söyletirdi. Benim için büyük travmadır.
ilk okuldaki ilk günümde açacağını, silgisini unuttu diye bile ağlayan çocukları, altına işeyenleri, annesini ağlayarak çağıranları gördüğümde ne kadar salakların arasına düştüm diye düşünmüştüm daha henüz 7 yaşındayken. ben daha 5 yaşındayken evde tek kalabiliyordum oysaki. (bkz: annenin çalışması)
okulun ilk günü kızın biri ağlamaktan kusmuştu o bir.
daha sonra hoca ayrım yapıyor diye sinirlenip gidip hocaya hocam siz ayrıcılık yapıyorsunuz dedikten sonra topuklamak. mal kafam, bir hafta hasta rolü yapıp yırttığımı zannederken hocanın velimi çağırmasıyla sonuçlanmıştı.
eskiden sınıfta ki erkekleri döver korur kollardım herkesi. erkek fatmaydım. kafama dank etti sen kızsın dedim sonrası zaten uzun süreli evrim.
ilkokul birinci sınıfta bir arkadaşımla birlikte okuldan kacmistim aq.
Evin yolunu da bilmiyordum okul etrafında dolanıp durduk sonra okula geri döndük herkes derste tabi nöbetçi kıza da dersten kactigimizi söyleme tamam mi diye tembihledik sürtük sınıfa girip "hicim binlir dirstin kicmis" dedi hoca da anneme şikayet etti.
O gün bugündür her yıl mutlaka dersten kacarim anneme de söylerim. Çok büyük etki yaptı. Atlatamıyorum.
ilk okul 5.sınıfta bi dostum vardı benim hala dostuz en yakın arkadaşım zaten. Bu çocukla okuldaki parka gittik tahterevalliye binmek için ismail diye bi arkadaş vardı sınıftan bir türlü inmedi tahterevalliden sonra bu dostum olan çocuk gitti indirmeye çalıştı ismaili inmeyince ben de atarlandım yerden taş alıp çocuğun kaşına attım acayip bi şekilde yarıldı kaşı kanlar falan aktı hastanelik olacak sandım sonra müdüre gitmiş bu anlatmış böyle böyle kaşımı yardı falan diye müdür çok kızdı bana yanında türkçecide vardı eline taş almış beni tehdit ediyor atiyimmi lan kaşına ha atayımmı lan diye o gün acayip korkmuştum sözlük bu da böyle bi ilginç bir travmaydı.
iki kızın dans etme pozisyonunda birleşip beni kovalamaları. benim onlardan kaçmam. kaçarken yere düşüp ağzımı sıranın demiri ile yarmam. bu da yetmezmiş gibi hocanın beni alıp kanayan ağzımı yıkamak için kızlar tuvaletine sokması.
o zamanlar kızlar tuvaletine girmek ülkü ocağına gidip 40 yapar demekten daha zordu.
ilk okul tuvaletine sıçmıştım tuvalet kagıdı yoktu mal gibi caresizce bekledim Sonra cantamdan defterden sayfa yırtıp götümü öyle sildim o günden bugune okul tuvaletlerinde sadece işerim
Trafik kazası geçirdim ertesi gün ilkokul öğretmenime aşık olduğum için okula ertesi gün gittim.
trafik kazası ağır bir travma 6-7 yaşında bir çocuğum, alnım falan şiş..
3-4 cm daha ileri düşsem kafamı kaldırıma çarpıp ölüyorum ve ben bunu annemler konuşurken kapı arasından duyuyorum.
Allah korumuş çok şükür.
annem ilkokul öğretmeniydi ama beni kendi sınıfına almadı, başka sınıfta okumamın daha doğru olacağını düşünmüş sanırım. okuduğum okulda annemin öğretmen olması o yaşlarda inanılmaz hava katan birşeydi. ben de kısa zamanda şımardım. sınıfta kim canımı sıksa soluğu öğretmenler odasında alıyor ve anneme şikayet ediyordum. annem de gidip çocuğun kulağını çekiyor gibi yapıyordu. bu durum bir oldu, iki oldu, üç beş neyse...
birgün yine bir çocuğa sinirlendim. koştum öğretmenler odasına. anneme şikayet ettim. annem ve öğretmenim birbirlerine baktılar,belli ki daha önceden bi karar almışlar ve annem " kızım o senin arkadaşın, kendi aranızda güzelce halletmelisiniz bu durumu" gibi tam olarak sinirden anlayamadığım bişeyler söyledi. dünyam başıma yıkıldı ! 10 yaşlarında nasıl bir dünyaysa artık...
sınıfa koştum, koşarken ağlamaktan önümü bile göremez haldeydim. çocuğu gördüm,gittim yanına...
en son hatırladığım, çocuğun önlüğünün bütün düğmeleri kopmuş, ben üstünde tepiniyorum, annem bir yandan öğretmenim bir yandan beni çocuğun üstünden almaya çalışıyorlar. bense anneme "anne ben hallediyorum, bundan sonra ben halledicem, size ihtiyacım yok!! " diye anıra anıra ağlıyordum.
o günden beri kendi işimi kendim hallediyorum.
imza: bir kız
