bundan 6 yıl önceydi. ve 11 yıl...
11 yıl önce ona aşık oldum. (Çocukluk duyguları ile.)
6 yıl önce de onunla tekrar karşılaştım. (Bu kez ergenlik duyguları ile.)
Çocukluk aşklarımdan biriydi. (Platonik tabi her zamanki gibi) Benim varlığımdan bile habersizdi. sonra ben bunu görmeye görmeye unuttum. Tam 6 yıl önce facebookta rastladım buna. Mesaj gönderdim, çocukluğumda ona karşı hissettiğim duygulara dair. Tabi mesaj göndermemin etkisi hala onu unutamamış olmam filan değildi. iyice bir hoş olmuş, o yüzden yazdım. Neyse bunun çok hoşuna gitti filan. Biz o heyecanla sevgili filan olduk. Birkaç ayda benim gözüm açıldı ve bana kesinlikle uygun olmayan bir insan olduğunu fark ettim. Uzatmalarla birlikte 5-6 ay filan süren ilişkiyi bitirme kararı aldık.
2 yıl önce aradı beni. görüşelim mi filan dedi. Sakınca görmedim. neticede bişiler paylaşmışız. görüştük ve bir an önce görüşmenin bitmesi için dua ettim neredeyse. Demem o ki, zamanla duygulardan eser kalmıyor. Çocuklukta hissedilen o masum duygular, yetişkinlikte pek de anlam ifade etmiyor. Çocukluk aşkı ile tekrar konuşma fırsatı bulamayanlar çok da bir şey kaçırmış değiller. Her şey zamanında güzel.
ilkokulda dershanedeyken bi çocuktan hoslaniyordum ama klasik bir durumdu bu herkese asik olabilirdim ve ben üstüne gitmedim. sonra en yakin arkadasimla birlikte olduklarini öğrendim. hani bana yaziyordun amin oğlu dedim içimden ki o zaman da salakmişim ki bi erkek benimle ilgilenince aşik olabileceğini dusunuyormusum. seneler sonra lisede bu çocukla tekrar karsilastik ama bu sefer cidden benle ilgileniyordu. üniversite 1. siniftayken falan epey konuştuk ama meğer bu çocuk salagin tekiymis, susmuyor aptal. sonra geri zekali olduğunu belli eden yavsakca bir kelime daha kullandı bana, bende bunu bahane ederek görüşmeyi sonlandirdim. ve tekrar yillar sonra bir ise girmiştim, rock n Coke organizasyonun da calisacaktim ve kendi ekibime eleman ariyordum. verdiğim ilanlari görenler ariyordu. bir gün telefon caldi ona is vermemi istiyordu evet arayan oydu benim elemanim olup emrim altında calisacakti. sanirim bundan güzel bir oc alma yoktu. arada bana yazıyordu yine bu mal, bende işçi patron ilişkisini sürdürüp egomu tatmin ediyordum. sonra öğrendim ki bu yavşak başka kizlara da yazıyormuş. ulan dedim. görürsün sen. maasini vermedim sözlük catir catir yedim.
bu konunun ana fikri ve tanimi: ilkokul aşkları güzeldir ama ilkokulda kalmalidir.
belki aynı duyguları hissetmiyoruz ona karşı belki oda bunların hiçbirini bilmiyor önemi yok. onu yıllar sonra tekrar gördüğümüzde yine çeşitli duygular bizi alacak kalbimizde tarif edilemez bir duygu olacak aşk desen aşk değil ama güzel bir şey.
insan o çocukluktan kalma hevesi içinde tekrar hisseder. ancak karşı taraf belki de çoktan unutmuştur ama ayıp olmasın diye birkaç gün sorularınıza cevap verir sonra zaten siz de mal değilseniz soğuk tavırlar sebebiyle mesaj atmayı bırakırsınız. öyle bir köşede asılı kalır.
4. ve 5. sınıftaki çocukluk aşkımla hala görüşmekteyim ve şu an en yakın kız arkadaşım kendisi. 5.sınıftan sonra okuldan ayrılmıştı bende çok üzülmüştüm haliyle ve ilaveten aşık olduğumu da söyleyememiştim ona. neyse ki üniversite sınavlarından sonra buluştuk sınıfça ve ben çok değerli bir insan kazandığımı fark ettim. iyi ki var o güzel insan, kötü zamanlarda yanımda olan iyi dost. adı üstünde çocukluk aşkı unutuldu gitti, öküz altında buzağı aramaya gerek yok.
evlenmediğinden emin olunduğu takdirde insanı yeniden ona aşık edebilecek durum.
10-11 yaşlarındayken aşık olduğum bi kız vardı, beren. bi dönem okullar değişti, şehirler değişti, bir daha göremiycem onu zannnedip mektup yazdım, nereye göndereceğimi bilmeden sakladım evde.
aradan 7-8 yıl geçti, unuttuk tabi amk hergün onu mu düşünecez.
dün lanet olsun ki bi arkadaşımla mesajlaşırken arkadaşım bu ismi kullandı. birinin dedikodusunu yapıyordu işte.
hemen bende şimşekler çaktı, aklıma o geldi. gittim o mektubu aradım kömürlükten ve buldum. soy adı dahil herşeyi yazıyordu. hemen facebook'a sarıldım. aradım durdum. 25-30 tane profil çıktı tek tek inceledim hepsini. ( bu arada arkadaşımın dedikodusunu yaptığı kızla bi alakası yoktu.)
vee final, buldum onu. ekledim hemen.
sabah saat 8-9 gibi facebooka baktım, kabul etmişti. 1-2 saat internette takıldım, arada bir de baktım hani açarsa falan diye.
açtı. hayda hemen başladım çekingen çekingen muhabbete. beni hatırladınmılar, nasıl günlerdi değilmiler. konuştum işte.
muhabbet ısınınca muhabbeti ''yüzüm çok değişti'' ye getirdim. sivilcelerimin yok olduğundan falan bahsettim. ( face de fotoğrafım olmasına rağmen anlattım bunları, amacaım kamera açabilmekti.)
neyse özet geçiyorum uzadı biraz, açtık kamerayı işte konuştuk. onunda gözleri parlıyordu benimle konuşurken. ben zaten heyecandan mouse u sabit tutamıyorum bile.
ben daha fazla dayanamadım işim var deyip çıktım yoksa hari harbi ağlıycaktım kaç yıl sonra. akşama bi saat verdim 17-18 gibi gene konuşuruz dedim, çıktım. bu işte.
