kışla tipi eğitim anlayışının bir örneğidir. çocuklar rahat hazır ol gibi askeri tertip ve düzen hareketleriyle sıraya dizilir ve bir takım öğretmenler konuşmalar yapar. temelinde çocukları militarize etmek olan bu anlayış eğitim sisteminin ne kadar kötü bir halde olduğunun göstergesidir.
turk olmayan cocuklarin cogunluga uymak durumunda olmasidir. galiba ogrenciler oncelikle and okur, daha sonra istiklal marsi, akabinde tek sira sekilde siniflarina giderler.
törenler olumsuz hava şartlarında okul içinde olduğu sürece geçersiz olacak önerme. öğrencilerin istiklal marşı'nı, andımızı okuması angarya gibi görülmemelidir. ayrıca disiplinin olmadığı bir çatı altında da eğitim imkansızdır.
törenin kendisinden ziyade törenin içeriğinden rahatsızlık duyanların kişisel fikri. asla bir genel yargı niteliği taşımaz.
törenlerde düzenlenen saygı duruşu, istiklal marşı ve milli ant ın okunması bu rahatsızları dürtüyor olabilir normaldir. halbuki bu törenlerde milli ant yerine hazırlanan metnin son cümlesi çok yaşa başkan apo olsaydı çocukların soğuktan donması reva görülebilirdi.
atatürk'ün çocukları sevdiğini hepimiz biliyoruz. (bkz: 23 nisan)
hadi batı kesimleri geçtimde, 10 kasımda bir erzurumda bir karsda çocuklara sıfırın altında sıcaklık değerlerinde ne diye eziyet edilir? dayanağı nedir?
ilk, orta ve lise öğrenimin boyunca genelde yaramaz olduğum için "şiir okuma"dır, "günün anlam ve önemini belirten konuşma"dır gibi görevleri bana vermediklerinden, arka sıralarda benim gibi kafa dengi arkadaşlala fısıldaşarak gırgır şamata yaptığım törenlerdir.
hocalardan az azar, hakaret, küfür işitmemiş ve hatta zaman zaman dayak bile yemişliğim vardır. halbuki görevi öğrenci denetlemek, konuşmalarını engellemek olan hocaların da yan yana geldiklerinde fısıldaşarak gırgır şamata yaptıklarına kaç kere şahit olmuşumdur ama ben onlara küfür, hakaret etmedim, azarlamadım ve daha önemlisi dayak atmadım, daha doğrusu bu yazdıklarımı yapmadım değil yapmak isteyip yapamadım. madem önemli bir gün önce sen örnek olsana, orada 2 hoca gırgır yapıyor, dedikodu ediyor, biz aramızda yapınca "oğlum, yavrum, kime söylüyorum susun lan" şeklinde efeleniyorsun, yapabiliyorsan sen put gibi dur, hiç konuşmada göreyim bakalım.
şimdi sözlük gıyabında o hocalarımın da o günleri takmadıklarını, saygı göstermediklerini amirleri olan müdür beyden fırça yememek için o gün orada bulunmak zorunda kaldıklarını açıklıyorum, hepsi devamlı gırgır şamata yaparlar ve konuşulanları hiç dinlemezler(istisnalar hariç). bu durum günümüzde de devam etmektedir...
istiklal marşını okumak güzeldir ama bakan gelecek diye sabah 8'den öğleden sonra 3'e kadar ayakta dikilip bayılacak noktaya gelmek 10 yaşında bir çocuk için birçok şeyi sorgulama vesilesi olabilir, kalıcı bir psikolojik bozukluk da cabası olabilir.
bu arada bakan da gelmemiştir, 3 kız öğrenci bayılmıştır.
kıssadan hisse: bakanlar çok kıymetlidir, gelmeseler dahi ayakta durmaktan bayılınmalıdır..
sadece bakan geldiğinde değil tüm tören olaylarında çocukları tek sıraya dizip askeri düzen haline sokmak mantıkla uyuşmaz. orası kışla değil eğitim yeridir.
