en başta olan (zamansal-uzaysal). en sonda olan ile bazen eşitlenir, kullanılması dil yanlışı da olsa mümkündür.
örneksiz olmaz;
bir insanla ilk defa tanışmışsınızdır ve bu ikinci görüşmenizdir, ilk görüşme ile ilgili alıntı yaparken şunları diyebilirsiniz;
- "sizinle en son görüşmemizde belirttiğim üzere...", ya da
- "sizinle ilk görüşmemizde belirttiğim üzere...". ikisi de zamansal ve uzaysal olarak aynı noktayı işaret eder, ama ilk görüşme demek daha doğrudur.
zaman süreçlerine t0,t1,...,tn dizisi dersek. to, ilk görüşmenin gerçekleştiği an ise t1 anı için t0, son görüşmedir. yani t0=t1, bu bir sene de olabilir bir gün de ve sadece t1 anında geçerlidir.
en başta, ilk ile son eşittir. sonra zaman ilerledikçe araları açılır. birbirlerini görmez olurlar. en baştaki ilk her daim yerini korur, en son ise bilinmezler içindedir artık.
ilk bilindiği için güzeldir, en son ise bilinmediğinden genelde sevilmez, nedense genelde ölüm, ayrılık gibi durumlara karşılık gelir. sevildikleri anlar da vardır;"en son sınav", "askerliğin son günü" gibi ama bunlar bilindiklerinden dolayı sevilirler.
divx sunum grubu. warez ile pek alakaları yok gibi, tabii yanılıyor da olabiliriz.
genelde tek cd lik (700 mb) sunumlar yapar yerli filmlere, oldukça da kalitelidir işleri.
akşamın kokusu teninde, tenin odayı doldurmuş
masal dinleyen çocuklar gibi dizlerinde. zaman
ilkbaharmış, çiçekler takarmış gözlerine. sözlerle
anlatılamayan ne çok şey varmış. akşamüstü
denize bakan odada, bir bakmışsın, saatler yanmış.
bakılmaktan sararmış eski düğün resimlerinde kirli beyaz
bir gelinlikmiş, hiç yakışmamış ilk gününde hüzün gözlerine.
bilmem kaçta evlenmiş oleg ile viktorya gümüşsuyu
palas'ta. seksenbeş kişi gelmiş düğüne. hatırla, bir sahafta
bulmuştum, hediye etmiştim sana, eski bir davetiye.
sözlerle anlatılmaz ne çok şey varmış. kar gecelerinde
nasıl bir ateşmiş yanan gözlerinde. hatırla, biz hep sustuk;
unutulduklarına ağlarken gramofonlar küf kokan odada.
birden papatya dedim ben, sen menekşe. hatırla, nasıl
yeşermişti bir gecede halının üstünde kurduğumuz hayali bahçe.
sende, demiştim, antik çağlardan kalan bir şey var:
keten bir tunik, keçi derisinden sandalet, defne tacı...
ne şehirler yaktık bir gecede: sparta, troya, athena.
ben hektor'dum, akhilleus vurdu bağrımdan.
sen persephone, arada bir ışığa çıktın yorgan altından.
sözlerle anlatılmayan ne çok şey varmış: gümüş bir kaşık,
bordo vitrin, fitilsiz beyaz kadife ve gözlerin senin.
