kardan adama pipi yapan çocuk olma ihtimali yüksek olan çocuktur. hayatın kalıplarını daha ilk adımlarında kırmayı başarabilmiştir. hayatın coşkusu içinde kendi koşusunu çobanların nezaretine muhtaç olmadan yapabileceğini anlamıştır. müktesebat'ının potansiyelinde kara deliğin hayal gücü kadar boş alan mevcuttur. o alan ki kendi enginliğinde masum kalabilmeyi en yırtıcı zamanlarında bile onurlu mücadele temeli ile harmanlamayı bilmiştir. her anın şahitliğine dahiliyeti de vekaleti de bundandır.
ilk soz olarak aileden kimsenin ismi olmayan "hatice" yi tercih buyuran manyak bebedir... bizzattir, kendimdir.. ilginc yaratigimdir vesselam.. hala bilmiyorum.. hatice kim ulan?
şöyle bir çocuk da olabilir:
-dada.. mama.. aguyu magu agudulay oyda.. tisleri tocaman.. koşuyolaydı, sen oydakileyi demeye kalmadan bi geçirdim ağızlarına.. aynen kaçtılar. ooh mına koyim söktüm konuşmayı!.. naber lan godoş!
-noluyo lan?..
b- süheyla kooş
a- noldu anket mi var yine?
b- yok hanım, çocuk bişeyler söyleyecek galiba
a- aa, evladım... söyle hadi. hadi anne de
b- ne annesi, oğlum söyle bakiym: ba ba
a- hayır an ne
b- ba ba...
a- anne
b- baba
ç- what the fuck is going on here man? you both just keep your mouths shot!
a- muhittin, ingilizce konuştu lan bu galiba
b- gerzek karı, on kere söyledim şu beckham posterini kaldır şu duvardan diye sevişirken
a- napiym ulan fentezi, sende de azcık tip olaydı ya
ç- son of a bitch
a,b- kes ulan!
an itibariyle sözlük dolaylarında dolanıyor bu çocuk. üstelik öyle dede, mama filan da değil söylediği kelime. leblebi! evet leblebi*. bir insanın ağzından çıkan ilk kelimenin leblebi olması ise, son çıkacak kelime kimbilir ne olur diye düşündütrüyor illa ki.
çocuk esirgeme kurumunda büyüyen aslında büyütülmeye ve de büyümeye çalışan çocuklar olabilir bunlar mesela. ilk sözü de "mama" olabilir pek ala. çünkü çocuk tek ihtiyacının karnının doyması olduğunu zanneder, yaş itibariyle. sonrası fena tabi ki. buhranlar, kişisel çöküntüler, dışlanmalar...
ben doğup büyüdüğüm, halen yaşamaya devam ettiğim toplumu anlamakta zorlanıyorum çoğu zaman. bir çocuğun annesi veya babası bir şey yapmış ya da yapmasınlar sadece olmasınlar o çocuğun yanında ve çocuk bir esirgeme kurumunda büyüsün. bu o çocuğa "piç" demeyi ve o muameleyi yapmayı gerektirir mi?
hayatıyla hiç ilgisi olmayan insanları, hayatının trajedisi haline dönüştürmek ve bununla yaşamaya mahkum etmek hangi vicdanın eseri? bir çocuk ailesiz büyüdü diye onun ahlaki gelişimini yerip, kişi olmasına engel olmakta payınız yok mu yani? belki saçma ama, bu gibi inanışlarım var benim. bir çocuk büyüdüğünde kötü denen işlerden yapıyorsa bu toplumun suçudur. toplumun çocuğu itmesinin suçudur.
bu suç tek kişilik değil!
vasat çocuktur. muhtemelen ded-dee yahut bab-baa der.
anne kelimesini söylenmesi ve algılanması daha zor olduğundan, aksine ilk sözü anne olan çocuğun süper zeki olması.
alakası yok, eğer sürekli "anne" veya "baba" dedirtmeye çalışan megaloman bir aileye sahip değilse bir çocuğun ilk sözü anne olmayabilir. hatta ve hatta ilk sözü lamba, ikinci sözü bravo, üçüncü sözü su olabilir.
