eller ayaklar titrer sahnelecek konunun bütünlüğü kişi tarafından önceden sağlanmış olsa bile o anda unutulmaktadır. sanki önceden sahneye çıktım sanki bu bilmişlik nedir anlamıyorum ama bu böyledir nesilden nesile bu belirtiler görülmektedir.
benim için tiyatro sahnesine çıktığımda yaşanan histir, bir şişe pasiflora alınır güzelce herkese pay edilir, 1 yıllık kurs döneminden sonra sahneye adım atıldığında eller ayaklar hatta tam koordinat vermek gerekirse dizler tir tir titrer, şahsen bir kolum sabit dururken diğerini hızla salladığımı bilirim. tabi insan sonrasında alışıyor, ama o alkışın getirdiği adrenalin hissi bağımlılık yapıyor. şehir tiyatrolarında ayağımda alçıyla sahneye çıktığımda en büyük adrenalin patlamasını yaşamıştım ki; seyirciler ayağımda alçı olduğunu fark edip ayağa kalkmışlardı beni alkışlamak için, acaip bir histir. profesyonel olan bir oyuncu artık her perde açıldığında o garip hisi duyar, zaten duymamaya başlarsa bir gün, benim gibi tiyatroyu bırakması kuvvetle muhtemeldir. **
illaki butun turk genclerinin tanistigi heyecan daha bismillah ilkokul birin sonuna gelirsiniz okuma bayramidir, musammeredir bin turlu tantana zaten bebenin akli karisik birden bilgi yuklemesi yapilmis cocuga, hayda folkordu sarkiydi derken o musammere star bulma yarismalari tadi alir..star yarismalarina yigilma bundan kaynaklaniyor demek ki halkimiz coktan atmis ustunden sahne heyecanini..
boyle altinci his ile yedinci his arasi enteresan bir histir.
tamam lan ben hic sahneye cikmadim...baktim herkes anlatiyo guzel guzel, cumle alem meshur olmus da bir ben boyle taninmayan bir hiyar olarak kalmisim gibi hissettim... bakin bu hissimi anlatabilirim isterseniz. boyle...kiskanclik ile cekememezlik, hasetlik ile fesatlik karisimi bir his. oyle ki bir an ajdar gozume super star gorundu lan o kadar ezildim yani...ama gecti simdi panige mahal yok.
