Çok iyi hatırlıyorum, ilkokuldayken oldukça büyük ve kalabalık bir sınıfımız vardı. Ve istisnasız bütün sınıf ne zaman bağcığımızın, önlüğümüzün kurdelesi çözülse, saçımızın örgüsü açılsa, dersin ortasında dahi olsa "Öğretmenim, öğretmeniiim" diye koşar ona giderdik. Hiç kızmadan, azarlamadan, şimdi sırası mı bile demeden bağcığımızı bağlar, kurdelemizi hallederdi. Hatta sanıyorum erkek olmasından ötürü saç örmesini başlarda bilmese ve beceremese bile zamanla öğrenerek saçlarımızı da güzelce ördü. Şimdi düşünüyorum, ben olsam dayanamazdım iki sene boyunca bunu yapmaya.
Kısaca fazlasıyla zorlayıcı bir psikolojidir. Herkesin küçük çocuklarla uğraşabilecek kapasitesi de olmadığını göz önüne alırsak, elbet hepsi bir değil, bir kısmını dışında tutarak, buna katlanabilenler elleri öpülesi insanlardır.
