bir laf vardir 'pire itte bit yiğitte olur' diye. hayatimda hic pirelenmedim fakat organizasyon isinde oldugum icin bugun bir belediyenin cocuklar icin duzenledigi etkinligine ilizyon gosterisi yapmaya gittik. biz arkadasimla ilizyon masasini hazirliyoruz. iste mendil olan sopalar, ayakta duran ipler, bardaga dokunce suya karisan kolalar falan neyse. birden ordaki gorevli arkadaslar bize vicks denen kremden getirdi. dediler ki 'gelen cocuklar roman cocuklari, bir bit sorunu yasiyolarmis bu kremden acikta kalan her yerinize surun. bitler gelmez' neyse surduk kollara, yuze, enseye, boyuna, saclara. ciktik disari sigara icicez cocuklari beklerken. bir yandan yaniyoruz, ruzgar estikce de serinliyoruz. cocuklar geldi etti. meraba çocuklar falan. basladik gosteriye biz. e is icabi cocuklarla cok icli disli oluyosun. gelip sana sarilanlar oluyor falan. yani sozluk bugun hayatimda ilk defa bitlendim. ama o cocuklarin yuzundeki mutluluga deydi diye dusunuyorum. ilaclandim yikandim simdide sigara icip sozlukte takiliyorum. bu gece o cocuklar sayesinde biraz daha huzurlu uyuycam.
Hiç bitlenmedim ama bir kere pirelenmiştim. Sokak köpekleri sağolsun. Hiç dokunmadığım halde yaklaştığım için tüm pireler üstüme atlamışlar. Annem çok kızmıştı.
