yaş 7. markette sepekçilik yapıyorum. ilk maaşla anneme terlik aldım, babama da kısa kollu gömlek aldım. para ona yetti. bir de gazete almıştım. ne alakaysa.
bir gün boyunca istediğin ne varsa yapmak. parayı düşünüp de lunaparkta binmediğin eğlence aleti kalmayacak, 5 6 katlı dondurma üstüne sonra sokakları dolaşıp mağaza mağaza alışveriş etmek ve akşamına yıllar sonra iki bira ve bir paket sigara. o keyif ve yorgunlukla mışıl mışıl uyumak üstüne.
yazarken farkettim de parasızlıktan ne çocukluğumuzu ne gençliğimizi gönlümüzce yaşamışız bir gün.
daha önce beraber büyüdüğümüz arkadaşlarda işe başlayıp para kazananlar oldu ve bir ufak düşüncede bulunmadı bizlere. sanırım ilk haftasında da bir sofra kurarım tümüne ki paylaşmanın bu kadar korkulacak bir iş olmadığını gösterebileyim bir nebzede olsa.
ve kalan paramla yeğenim 7-8 yaşına basacak lakin bir hediye bile almadım bunu da belki daha da yıllandırmam.
Ben 2009 dan Beri çalışıyorum hiç unutmam ilk maaşla eve alışveriş yapıp tatlıcıdan baklava falan karışık tatlı yaptırmısim..
insan kendini bayaa büyümüş sanıyor ilk maaşı alınca.
Tatlı almak gibi şeyler belki yaparım.
Ama ilk işim diş sağlığıma önem vermek olacak.
Daha sonra hormon sorunumu halletmek.
Malum devlet hastanesi ikisinde de beni pişman ettiği için özele girmek zorunda kalıyorum.
