ilk önce babamın bakkala olan veresiye borcunu ödemiştim, kalan parayla da kurban kestim, ailece güzel bir yemek yedik ve kiraladağım evin ilk kirasını ödemiştim. Fakir aileden gelip iyi bir işe başlamıştım ve tüm bunları yıllar önce tek maaş ile yapabilmiştim günümüzün ekonomik şartlarında pek mümkün değil.
yaş 7, bakırköy pazarında su satıldı, kazanılan parayla anneme kahvaltı takımı almıştım, o takımdan 1 tabak kaldı hala kullanıyor validem, 30 sene oldu...dile kolay 30...
öğrenci harçlığından sonra, en çok cüzdanıma; kendi maaşımı aldığım zaman girmişti sevinçten havalara fırlatmıştım "anneanne anneanne! bak ne çok para kazandım" diyerek. evin içinde tabii ki; sokakta değil. insanın kendi kazandığı para daha kıymetli.
Tüm maaşı ona buna yemek ısmarlamak ile bitirmiştim 1ay parasız dolaştım sonra, hadi onu geçtim iş değiştirdiğimde de aynısı oldu ayıptır günahtır birader.
