941’de izmir, bela çiçeği
sahil boyu karanlık
sevdalı bulutların hali
yağmur da ne kadar tembel yağıyor
kendimizi akan suya bıraktık
serseriler misali
941’de izmir
izmir şehrinin ışıkları yanıyor
çıktı şair namzedi attilâ ilhan
çıktı yelken gibi sokaktan
banyolar’a doğru şöyle uzanıyor
bir cebinde kiralık ihtiyar bir kitap
bir cebinde kehribar kuru üzüm ve incir
Şahsım için imkansızdır. ilk kez gideceğim şehre gitmeden güzergahımı çizer öyle yola çıkarım. Sadece ilk kez görme heyecanı olur. Onun haricinde kaybolmam hiç.
Ben bir keresinde ilçeye gitmiştim. Dedim burada kaybolmak Türkiye'nin en son ihtimalidir be. Hangi mal burada kaybolur ki dememle birlikte Issız bir yoldan geçtim ve beynim durdu burası neresi dedim. Telefon telefon üstüne ağlayacak gibi olmuştum. Demek ki neymiş Büyük lokma yiyeceksiniz buyuk konuşmayacakmışsın.
farkli bir sehire gidecegim zaman hatunla bulusmak icin nerde ne var nerde inicem hangi otobuse binicem hepsini ogrenip oyle uygulayadigim icin zamaninda hic kaybolmamistim. detaycilil sart aga baska sehire gidiyorsan.
daha da kötüsü kendi yaşadığın şehirde kaybolmaktır ama olmaz işte. kaybolamazsın, mal gibi orta yerindesindir koca şehrin.
entry giricem diye melankolik oldum ya gece gece.
