Çok zordur. Ağırdır. Hele bir de evinizden ilk defa ayrılıyorsanız ve gençlik dönemine adımlarınızı yeni yeni atmaya başlamışsanız çok daha zordur. Tanıdık bir sima arar insan ama bulamaz. Zaten terminaller ayrılıkların öz vatanıdır.
birazdan kulanacağım wc,içeceğim çay,yiyeceğim yemekden sonra yıllarca aklımda kalacak bir otogar ve içime oturan ödediğim tl leri,sürekli dilimden düşürmeyeceğim küfürleri
daha ne hissedebilirim ki;otogar süper bir yer
otobüsten dışarı adım atıldığı an bir yalnızlık ve bilinmeyenlik hissi kaplar. Ama sonrasındaysa tam bir merak kaplar insanın içini. Mesela istediğim yere nasıl gidebilirim. *
ilk hissettiğim duygu her zaman sevgilinin sarıp sarmaladığı vüdumunun üşümesi ve onun akabinde gelen tarifsiz yanlızlık. hiç birşeyden zevk alamamak ise herşeyden beter işte.
neden gittiğinize göre değişecek hislerdir, askerlik için gittinse hayatının en boktan duygularını hissedersin ama sevgilin için gittinse o zaman çok farklı duygular hissedersin.
yalnızlık, yorgunluk, kaybolmuşluk duygusu, danışacak sevecen bir yerli arama niyet ve çabası, iyi bir otel bulabilecek miyim endişesi, stres, yılgınlık.
